Sunday, December 22, 2013

Anoma Rajakaruna - අනෝමා රාජකරුණා

 ලංකාවේ වාර්තා චිත‍්‍රපට සම්ප‍්‍රදායක්ම තිබිලා නැහැ     - අනෝමා රාජකරුණා          

වාර්තා චිත‍්‍රපට කලාව අප රටට අලූත් දෙයක් නොවේ. ඊට හේතුව වන්නේ සිනමාව පැමිණීමට පෙර ප‍්‍රවෘත්ති වාර්තා පවා වාර්තා චිත‍්‍රපට ස්වරූපයෙන් මෙරට තිරගතවීමය. නමුත් අද වනවිට වාර්තා චිත‍්‍රපටය ලංකාව තුළ පවතින්නේ පණ අදින තත්ත්වයකය. මීට හේතුව වී ඇත්තේ අනෙක් කලා මාධ්‍යයන්ට මෙන් වාර්තා චිත‍්‍රපටය සඳහා පහසුකම් හෝ අවධානය නොමැතිවීමයි. මෙවන් තත්ත්වයක් තුළදී දශක දෙකහමාරකට අධික කාලයකදි වාර්තා චිත‍්‍රපටයෙහි නව මානයන් සොයා යෑමට අනෝමා රාජකරුණා නම් නිර්මාණවේදිනිය සමත්ව සිටියි.


Q.ඔබව අප හඳුනාගන්නේ විවිධ සංකීර්ණ සමාජ පසුතලයන් සම්බන්ධ දේශපාලනික සමාජ විද්‍යාත්මක හර පද්ධතීන් තුළ සිටිමින් වාර්තා චිත‍්‍රපටකරණයෙහි නිරත වන කෙනෙක් ලෙස. නමුත් ‘වාර්තා චිත‍්‍රපට’ සමාජගත වීමේ ගැටලූවකට මුහුණදී තිබෙනවා නේද?

A.ලංකාවේ වාර්තා චිත‍්‍රපට සම්ප‍්‍රදායක්ම තිබිලා නැහැ. රජයේ චිත‍්‍රපට අංශය කියන ආයතනය කාලයක් වාර්තා චිත‍්‍රපට හැදුවා. මම පළමු වැනියට වාර්තා චිත‍්‍රපටයක් දැක්කෙ ජංගම වෑන් රථයකින් ඇවිත් පෙන්නපු චිත‍්‍රපටයක්. ඒ වාර්තා චිත‍්‍රපටය මැලේරියාව ගැන හදපු එකක්. ඉන් අනතුරුව වරින් වර වාර්තා චිත‍්‍රපට දැක්කා. මහවැලි සංවර්ධන ව්‍යාපෘතිය වෙනකල් මේ තත්ත්වය තිබුණා. අපි වාර්තා චිත‍්‍රපට කියලා වර්ගයක් හඳුනගෙන තිබුණා.ඊට පස්සෙ 1979 රූපවාහිනී මාධ්‍ය ඇරඹීමත් සමග වාර්තා වැඩසටහන් සඳහා යම් ඉඩක් නිර්මාණය වුණා. ගුවන් විදුලියෙන්, රූපවාහිනියෙන්, සිනමාවෙන් ආපු අය තමයි රූපවාහිනියෙ නිර්මාණ කටයුතුවලට යොමු වුණේ. මේ අයගෙ මාධ්‍ය තුළ කියවීම ශක්‍යතාව සහ නිර්මාණාත්මක බව ඔස්සේ අලූත් ක‍්‍රමවේදයකට රූපවාහිනී වැඩසටහන් කරන්න පටන්ගන්නවා. 1977 ලංකාවේ වෙනස්කම් රැුසක් සිදුවුණා. ආර්ථික හා දේශපාලනික වශයෙන්. කඩිනම් මහවැලි ව්‍යාපාරයත් රට තුළට ආවා. මහවැලි ව්‍යාපාරය හා දේශපාලන වෙනස්වීම් හරහා වාර්තා චිත‍්‍රපටයට බලපෑම් සිදුවුණා. මේ දෙක පිළිබඳ ලංකාව තුළ තිබුණෙ කැළඹීමක්. ජනතාව සංක‍්‍රමණය වීම වෙනත් භූගෝලීය ප‍්‍රදේශවලින් ආපු අය සමග වෙනත් සංස්කෘතීන් එකතුවීම සිදුවුණා. නමුත් මේ දේවල් අපේ වාර්තා චිත‍්‍රපටවලට ප‍්‍රස්තුත වුණේ නැහැ. ආර්ථික වශයෙන් නිර්මාණය වුණේ ප‍්‍රචාරකවාදී දේවල්. වාර්තා චිත‍්‍රපටයෙහි සැබෑ අවශ්‍යතා තිබුණ අය පවා මේ ක‍්‍රමයෙන් වියුක්තව කටයුතු කරන්න පටන්ගත්තා. එය රූපවාහිනිය ඇති කළ ටෙලිනාට්‍ය චිත‍්‍රපටවලටත් වඩා ජනතාව අතර ජනප‍්‍රිය වුණා. සිනමා සහ වාර්තා චිත‍්‍රපට අධ්‍යක්ෂවරු මේ තත්ත්වය යටතේ ටෙලිනාට්‍ය අධ්‍යක්ෂවරු බවට පත්වුණා. ඒ නිසා ටෙලිනාට්‍ය කලාව හැර අනෙක් කලාවන් ලංකාවේ පිරිහුණා. සහ වාර්තා චිත‍්‍රපටයට ප‍්‍රදර්ශන මාධ්‍යයක් නැතිවුණා. රූපවාහිනිය පැමිණීම නිසා තවදුරටත් ජංගම රථ ගම්කරා ඒමේ අවශ්‍යතාවක් තිබුණෙ නැහැ. ඒ ඇතිවෙච්ච වෙනස තමයි වාර්තා චිත‍්‍රපටයට බලපෑවෙ.

Q.ඔබ කිව්වා මුල් කාලයෙ රූපවාහිනියෙ වාර්තා වැඩසටහන් විකාශය වුණා කියලා. මේ වෙනකොට එහෙම තත්ත්වයක් නැත්තෙ පවතින රජයේ සහ පෞද්ගලික රූපවාහිනී නාලිකාවල නිලධාරින්ගේ අනවබෝධය නිසාද?


A.ලංකාවේ රූපවාහිනී නාලිකා තිබුණට තවමත් පැය 24 පුරා කි‍්‍රයාත්මක වෙන ප‍්‍රවෘත්ති නාලිකාවක් නැහැ. එහෙම ප‍්‍රවෘත්ති නාලිකාවන් තියෙන රටවල තමයි වාර්තා චිත‍්‍රපට සඳහා අවකාශය ලැබෙන්නෙ. අපේ රටේ මහජන සේවා මාධ්‍ය නැහැ. තියෙන්නෙ රාජ්‍ය මාධ්‍ය සහ පෞද්ගලික මාධ්‍ය. ලංකාව වගේ රටක ජනවාර්ගික අර්බුදය, කඩිනම් සංවර්ධන ව්‍යාපාර 1977 ඇතිවෙච්ච නිදහස් ආර්ථිකය,නිදහස් වෙළෙඳ කලාප පිහිටුවීම, මැදපෙරදිග සංක‍්‍රමණය මේ වගේ කාරණා එක්ක අපිට කතාකරන්න තියෙන වස්තු විෂයයන් ඒ ඒ යුගයේ පැවති රජයන්ට, ඍජුවම බලපෑම් එල්ල කරන ඒවා. මාධ්‍ය සැබෑ තොරතුරු සොයා යෑම කියන එක රජයට අහිතකරයි. එවැනි දේවල් සඳහා ආයෝජනය කරන්නෙ නැහැ වගේම ඉඩකඩත් අහුරනවා. ඒ වගේම රූපවාහිනී කාලය විනෝදාස්වාදය සඳහා හකුළුවාගෙන තියෙනවා. මේ වෙනකොට රියැලිටි වැඩසටහන් විසින් ලොව පුරා රටවල රූපවාහිනී කාලය ඩැහැගෙන තියෙනවා. අද දවසෙ රූපවාහිනී මාධ්‍යයක් ඇතුළෙ විකිණෙන්නෙ ලස්සන. රූපවාහිනිය ඇතුළෙ විකිණීම ජීවන ක‍්‍රමයක් බවට පත්වෙලා තියෙනවා. මේ ජීවන ක‍්‍රමය අතර විකුණන්නෙ ෆැන්ටසි එකක්. වාර්තා චිත‍්‍රපට යථාර්ථයම නොවුණත් එය යථාර්ථයට ආසන්න දෙයක්. යථාර්ථය කියන දේ සාපේක්ෂයි. ආයෝජකයො ඉන්නෙ ෆැන්ටසි එක වටෙයි.

Q.අපි දකිනවා මයිකල් මෝර් වැනි අධ්‍යක්ෂවරු ‘ෆැරන්හයිට් 9/11’ වැනි වාර්තා චිත‍්‍රපට නිෂ්පාදනය කරනවා. ඇලෙක්ස් ගිබ්නි ඇෆ්ගනිස්ථානයේ සිදුවූ සිරකඳවුරු ප‍්‍රශ්න අලලා විශිෂ්ට වාර්තා සිනමාපටයක් නිර්මාණය කරනවා. ‘ටැක්සි ටු ද ඩාර්ක් සයිඞ්’ කියලා. මේ චිත‍්‍රපටවලට වස්තු විෂය වූ ප‍්‍රස්තුතවලට සමාන ප‍්‍රස්තුත අපිටත් තියෙනවා නේද? ඇයි අපෙන් මෙවැනි නිර්මාණ බිහිනොවන්නෙ?


A.ලංකාවෙ 1971දී තරුණ නැගිටීමක් සිද්ධවුණා. ලංකාවෙ විතර වාර්තා චිත‍්‍රපට සඳහා වස්තු විෂයන් තියෙන භූමියක් ආසියාවෙ කොහෙවත් නැහැ. හැබැයි වාර්තා චිත‍්‍රපට හදලා නැහැ. හැදුවත් අපි දන්නවා වර්තමානය වනවිට වාර්තා චිත‍්‍රපටවලට එල්ලවන අභියෝගය. වාරණය කි‍්‍රයාත්මක වෙනවා. අපිට උගන්වමින් තිබෙන්නේ පෙන්වන චිත‍්‍රය විශ්වාස කිරීම විනා එය ප‍්‍රශ්න කිරීම නොවෙයි. එතකොට වාර්තා චිත‍්‍රපට කරන සොයා යෑම, බලපෑම මේ තත්ත්වයට ගැටලූවක් වෙනවා. මේක පාලකයන්ට විතරක් නෙවෙයි ගෝලීය වෙළෙඳපොළ නිර්මාණය කළ ව්‍යාපාරිකයන්ටත් ගැටලූවක්. මේ වෙනකොට මම වර්ෂ හතරක් තිස්සෙ කරපු වාර්තා චිත‍්‍රපටයක් සංස්කරණය කරගැනීමට මුල්‍ය ප‍්‍රතිපාදන නොමැතිව ගැටලූකාරී තත්ත්වයකට මුහුණදීලා තිබෙනවා. මේ වාර්තා චිත‍්‍රපටය ලංකාවේ ශ‍්‍රව්‍ය දෘශ්‍ය නිර්මාණකරුවන් පිළිබඳ. මං පැය 150ක් රූගත කරලා තියෙනවා. අවුරුද්දක කාලයක් අවශ්‍ය වෙනවා මෙහි සංස්කරණ කටයුතු සඳහා. එතකොට මේ සඳහා ආයෝජනය කරන්න කෙනෙක් නැහැ. තවදුරටත් වාර්තා චිත‍්‍රපටකරණයෙහි යොදනවාද යන ගැටලූව මට පැනනැගිලා තියෙනවා. අපි දන්නවා රූපලාවන්‍යයට, ඉවුම් පිහුම්වලට, මැහුම්ගෙතුම්වලට, මනාලියන් හැඩගැන්වීම්වලට ඉල්ලූම වැඩිවෙනකොට අපි හොයාගෙන යන එක ගැළපෙන්නෙ නැතිවෙනවා.

Q.මේ වෙනකොට තරුණ නිර්මාණකරුවන් යම් ප‍්‍රමාණයකට වාර්තා චිත‍්‍රපටකරණයෙහි නිරත වන ආකාරය අපිට දක්නට ලැබෙනවා. නමුත් බොහෝ නිර්මාණ තුළ සමීක්ෂණයක් හරහා එන ගැඹුරක් දකින්න ලැබෙන්නේ නැහැ?

A.වාර්තා චිත‍්‍රපටකරණයෙහි ඇති මූලික කාරණය වන්නේ පර්යේෂණය කියන දෙයයි. මං වාර්තා චිත‍්‍රපටයක් කරද්දී 60%කට එහා පැත්තෙන් සිදු කෙරෙන්නෙම පර්යේෂණය කියන දේ. අපි සමහර වෙලාවට දන්නවා කෙටි චිත‍්‍රපටකරුවෙක් යමක් දකිනවා. ඔවුන් ඒ හරහා යමක් කරන්න උත්සහ කරනවා. නමුත් ලංකාවෙ කෙටි චිත‍්‍රපටකරුවො කියන්නෙ වෘත්තීය කෙටි චිත‍්‍රපටකරුවන් නෙවෙයි. සමහර වෙලාවට ඔවුන්ට නිසි සිනමා අධ්‍යාපනයක් නැහැ. ඔවුන්ගේ අභ්‍යාසය බවට පත්වෙන්නෙ එම කි‍්‍රයාවලියයි. සමාජය ඇතුළෙ ඔය කියන කාරණයට අවකාශය නැතිවීම තමයි ගැටලූව වෙන්නෙ. ලංකාවෙ කවිත් ඔය වගේනෙ. අද ලියලා හෙට ෆේස්බුක් එකට දානවා. ලංකාවෙ සමහර වාර්තා චිත‍්‍රපටත් ඔයවගේ තමයි දැක්කා රූගත කළා, ප‍්‍රදර්ශනය කළා. නමුත් වාර්තා චිත‍්‍රපට එහෙම ඒවා නෙවෙයි. මම වෙනත් පසුබිමකින් සමහර වෙලාවට එන්නෙ. මම සමාජ විද්‍යා පර්යේෂණවල ඉන්න කෙනෙක්. මම බුරුමෙ ඉඳන් ඇෆ්ගනිස්ථානය දක්වා විවිධ යුද කලාපවල වැඩකරපු කෙනෙක්. මම කෙනෙක්ගෙ සම්මුඛ සාකච්ඡුාවක් කළාට පස්සෙ ගැටලූවක් ඇත්නම් ඒ ඉව දිගේ යනවා. මේ වැඬේ කරගෙන යද්දි ඉව අවශ්‍යයි. අපි දන්නවා ලෝකෙ වාර්තා චිත‍්‍රපටවල උගන්වනකොට ‘නැනුක් ඔෆ් ද නෝර්ත්’ පෙන්වනවා. නමුත් කීයෙන් කීදෙනාද දන්නෙ නැනුක්ට බිරින්දෑවරු දෙදෙනෙක් හිටියා කියලා. ඒක තමයි ඇත්ත කතාව. නැනුක් පිළිබඳ හදපු චිත‍්‍රපටයෙ රාමුවෙන් පිට දේවල් අහුවුණාද කියන ප‍්‍රශ්නය එනවා. අපි හැම තිස්සෙම කොටුවෙන් පිට තියෙන කාරණා සොයන්න  ඕනෙ.

Q.එතකොට මේ තරුණ නිර්මාණකරුවන්ට නැත්තෙ ඔය කියන ඉවසීමද?

A.එකක් ඉවසීම නැතිකම. අනෙක් කාරණය ජීවිතයෙ දේවල් ඉක්මනින් ලබාගන්න සහ ඉක්මනින් ඒ කරා යන්න උත්සහ කිරීම.

Q.ඔබ මේ ක්ෂේත‍්‍රයට පැමිණෙන්නෙ සංවාද බහුල කාලවකවානුවකදී. වාමාංශික දේශපාලනය මෙන්ම පශ්චාත් නූතන සාහිත්‍ය සංවාදයත් පැවතියා. අද වගේ නෙමෙයි ඔබ පැමිණි කාලවකවානුවේදී කාන්තාවකට මෙම ක්ෂේත‍්‍රයේ කටයුතු කිරීම අභියෝගයක් වුණා?

A.මම කොළඹ ඉපදුණ කෙනෙක් නෙවෙයි. මං ඉපදුණේ වගේම පාසල් ගියේ පානදුරේ. පානදුරේ ඉඳලා හැතැක්ම 17ක් ගෙවලා කොළඹට ආවෙ චිත‍්‍රපට බලන්න. ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ ඉඳන් ඒ ආශාව තිබ්බා. පානදුරේ ඉඳන් චිත‍්‍රපට බලන්න එන හතර දෙනෙක් හිටියා. එක්කෙනෙක් ධර්මසිරි බණ්ඩාරනායක, දෙවැනියා දීප්තිකුමාර ගුණරත්න, තුන්වැනි එක්කෙනා ප‍්‍රසන්න විතානගේ හතරවැනියා මම. අපි චිත‍්‍රපට බලලා ඒවා ගැන කතාකරලා හවස බස් එකේ ගියා. ඊට පස්සෙ කාලෙක අපි විශ්වාස කරපු දේශපාලනයත් අපිට බලපෑවා. අපි හැමෝම යම් මොහොතක ජනතා විමුක්ති පෙරමුණත් එක්ක ගෑවී නොගෑවී කටයුතු කළා. ඒකෙන් යම්කිසි විදිහක බලපෑමක් තියෙනවා අපේ කලාව ඇතුළෙ. මම නිර්මාණ සංවාද කුලකෙ හිටියා. ඒ කාලෙ නිර්මාණ සංවාද කුලකෙ හිටපු එකම කාන්තාව මම. එවැනි දේවල් ඇතුළෙ මම කියෙව්වා. මං සිනමා පාසලකට යන්නෙ චිත‍්‍රපට හදලා කාලයකට පස්සෙ. බෞද්ධ දර්ශනය ඇතුළෙ තිබ්බ කාරණා මා තුළ තිබුණා. ඉවසීම, උපේක්ෂාව මා තුළ තිබුණා. මං ඉතාම අමාරුවෙන් හදපු කෙටි චිත‍්‍රපට ගණනාවක් ලංකාවෙ වාරණයට ලක්වුණා. ලංකාවෙ පළමුවැනි වතාවට ජනාධිපති කෙනෙකු අතින් මගේ නිර්මාණයක් තහනම් වෙනවා. ඒ 1983 පිළිබඳ 1987 හදපු ‘අම්මා කෙනෙක්’ කියන නිර්මාණය. වාරණය අදට වඩා දරුණු විදිහට ඒ දවස්වල තිබුණා. අද වෙනකොට වාරණය සමග මේ ¥පතෙන් එළියට යන්න පුළුවන් වෙලා තියෙනවා. එදා බොහොම අවම තාක්ෂණයක් තිබ්බෙ. මං අවුරුදු 20ක් වෙද්දි හදාගත්ත දේ තමයි අද වෙනකොට මා තුළ තියෙන්නෙ.

Friday, December 6, 2013

Short Films in sri lanka

ලාන්කීය කෙටි චිත්‍රපටයේ හෙට දවස


                  විමුක්ති ජයසුන්දර සිනමා උළෙලේදී ඔහු විසින් නිර්මාණය කරන ලද කෙටි චිත‍්‍රපටය වූ 'Light in the Yellow Breathing Space'  (ලයිට් ඉන් ද යෙලෝ බි‍්‍රතින් ස්පේස්* නැරඹීමේ හැකියාව ලැබුණි. දකුණු කොරියානු නිෂ්පාදනයක් වූ එම කෙටි චිත‍්‍රපටය තුළ විමුක්ති ජයසුන්දර නම් ජාත්‍යන්තර සම්මානලාභී සිනමාකරුවාගේ වෙනස්ම මානයක් බලාගැනීමට හැකි විය. තම සිතැඟි පරිදි අඩුබ`ඩු දිගහැර ඔහු කෙටි චිත‍්‍රපටයට හැඩයක් ලබාදී තිබුණේ ෆැන්ටසිය සමග යථාර්ථය බද්ධ කරමිනි. නමුත් ‘සුළඟ එනු පිණිසයි’, ‘ඡුත‍්‍රක්’, ‘අහසින් වැටුණා’ නිර්මාණය කළ විමුක්තිගේ දුර රූප සිනමා කෝණවල දිගු දර්ශනවලින් එය ඉවත්ව තිබුණේ නැත. ලෝකයේ අවසන් ඩයිනෝසරයා අනෙකකු නැති සාංකාවකින් ජීවත්වෙද්දී අජිත් කුමාරසිරිගේ ‘ඩයිනෝසරයා’ ගීතයට ඌ නැටීමම සිනමාත්මකව සිදුකළ විප්ලවයක් බවට පත්වෙයි. විමුක්ති ජයසුන්දර නම් කෑන්ස් සිනමා සම්මාන උළෙලේ Palm D'Or සම්මානය දිනාගත් අධ්‍යක්‍ෂවරයාට නිර්මාණශීලීව තම සම්මත සම්ප‍්‍රදායයෙන් පිට සිනමාත්මක එළැඹුමකට අවතීර්ණ වීමේ හැකියාව ලැබුණේ ‘කෙටි චිත‍්‍රපට’ මාධ්‍යයේ පවතින සුවිශේෂීත්වය නිසාය. කෙටි චිත‍්‍රපට වෙනමම ෂානරයක් බවට පත්ව ඇති අවස්ථාවක ඒ හරහා ඵල නෙළාගැනීමට තරුණ නිර්මාණකරුවෝ රැුසක් පෙළ ගැසී සිටිති. ඒ සඳහා විමුක්තිගේ 'Light in the Yellow Breathing Space'  කදිම නිදර්ශනයක් මෙන්ම පඨිතයක් බවට පත්වන්නේය. කෙටි චිත‍්‍රපටය නම් මාධ්‍ය තුළ විවිධ සීමා සොයායමින් සම්ප‍්‍රදායන් අතික‍්‍රමණය කරමින් සිනමා නිර්මාණ බිහිවන අයුරු අපි දැක ඇත්තෙමු. මේ වනවිට මෙම මාධ්‍යයේ කරණම් ගසමින් සිටිනා කෙටි සිනමාපට අධ්‍යක්‍ෂවරුන් දෙදහසකට අධික පිරිසක් නිවැරැුදි දිශානතියක් (තමන් සිතනා* සොයමින් පවතින කාලවකවානුවක් වෙයි. විසි එක්වැනි සියවසේ පේ‍්‍රක්ෂක අවධානයට යොමුවන වඩාත්ම සාර්ථක කලාවක් බවට කෙටි චිත‍්‍රපටය පත්ව ඇත්තේ තාක්ෂණයේ ශක්‍යතාව හේතුවෙනි. ජංගම දුරකතනයක පවා ගබඩාගත කරගෙන නැරඹීමේ පහසුව ඇති නිසා කෙටි සිනමාපට අතින් අතට යන කලාංගයක් බවට අද පත්ව ඇත. එය මීට පෙර පොත්පත්වලට සහ සංගීත කැසට්පට/ තැටිවලට පමණක් සීමාවූ මේ තත්ත්වය මෙම මාධ්‍යයට හිමිවීමකි. කෙටි චිත‍්‍රපට කලාව පිළිබඳ අදහස් දක්වන හොලිවුඞ් අධ්‍යක්‍ෂ ‘ටිම් බර්ටන්’ පවසන්නේ, දිගු සිනමාපටයක් කිරීමේ අපේක්ෂාවෙන් කෙටි චිත‍්‍රපට කරනවා වෙනුවට තම ප‍්‍රකාශන මාධ්‍ය වශයෙන්ම කෙටි චිත‍්‍රපට කිරීම හරහා කෙටි - සිනමාපට ෂොනරය පෝෂණය වන බවයි. මේ තත්්ත්වය අපට වඩාත් පැහැදිලිව වෙනත් රටවල් දෙස බලනවිට දක්නට ලැබෙයි. විශේෂයෙන් සිනමා කර්මාන්තයක් නොමැති රටවල කෙටි චිත‍්‍රපට අධ්‍යක්‍ෂවරුන්ට තම නිර්මාණ එළිදැක්වීමේ අවකාශය ලැබී ඇත. අප‍්‍රිකාවේ බොහෝ රටවල මේ තත්ත්වය දක්නට ලැබෙයි. නයිජීරියාව, ඝයනාව, මොරොක්කෝව යන රටවල සිනමා සංස්කෘතීන් පවතින්නේ අවම මට්ටමකිනි. මේ නිසා මෙම රටවල සිනමාකරුවන් කෙටි චිත‍්‍රපට තම මාධ්‍ය ලෙස භාවිත කරයි. ඒ අනුව අද වනවිට විකල්ප ධාරාවකටත් වඩා වෙනමම කලාංගයක් බවට කෙටි චිත‍්‍රපටය පත්ව ඇත. ලෝකයේ සිනමාව ඇරඹි මුල් කාලයේදී දිගු සිනමාපට බිහි නොවූ අතර කෙටි දර්ශන වාර කිහිපයක් පමණක් සහිත නිර්මාණ ඉදිරිපත් කළේය. ජෝර්ජ් මෙලියස් වැන්නවුන් මෙන්ම ඞී. ඩබ්ලිව්. ග‍්‍රිෆිත් පවා කෙටි චිත‍්‍රපට නිර්මාණය කර ඇත. ඒ ඔවුන්ට සිනමාවට සම්බන්ධ වීමට පාලමක් සකසා ගැනීමටය. නමුත් අද වනවිට මෙම මාධ්‍යයේ භාවිතය සහ ක‍්‍රියාවලිය සම්පූර්ණයෙන් වෙනස් වී ඇත. මේ තත්ත්වයට පත්වීම කෙරෙහි ලෝක සිනමාවේ දක්ෂයන්ගේ දායකත්වය ලැබීමද හේතුවක් විය. රෝමන් පොලොන්ස්කි, ක‍්‍රිස්ටෝපර් නෝලන්, ටිම් බර්ටන් වැනි අද සිනමාවේ පතාක යෝධයන් මෙන්ම චාලි චැප්ලින්, බස්ටර් කේටන් වැනි සිනමාවේ අතීත දක්ෂයන්ද කෙටි චිත‍්‍රපට පළමුව තම මාධ්‍ය බවට පත්කර ගත්තේය. නමුත් ඔවුන් දිගු සිනමාපට අධ්‍යක්‍ෂණය කිරීමත් සමග කෙටි සිනමා කලාවට සමුදී ඇත. නමුත් වර්තමාන සිනමාවේ දක්ෂතම සිනමාකරුවෙක් වන ඬේවිඞ් ලින්ච් දිගු සිනමාපට නිර්මාණය කරන අතරතුරදී කෙටි සිනමාපට නිර්මාණය කිරීමේ කාර්යයෙහි අඛණ්ඩව නිරත වී ඇත. ආසියානු රටවල පවත්නා ක‍්‍රමවේදය තුළ මෙම මාධ්‍ය සඳහා තරුණ තරුණියන් බොහෝ පිරිසක් යොමුවීම දක්නට ලැබෙයි. සිංගප්පූරුවේ මිනිත්තු තිහකට නොවැඩි සිනමාපට සඳහා දැඩි ඉල්ලූමක් මතුව තිබේ. මේවා බොහොමයක් සිංගප්පූරුවේ සමාජ, දේශපාලනික පසුබිම් නිරූපණය කරන ඒවාය. කෙටි චිත‍්‍රපට කලාව දිගු චිත‍්‍රපට කලාවෙන් පිටතට පැමිණ ඇති අතර සිංගප්පූරු පේ‍්‍රක්ෂකයන්ගේ අවධානය දැඩිව යොමුව ඇත. මේ තත්ත්වය පසුගිය දශකයේදී ඉන්දියාව තුළ මෙන්ම දකුණු කොරියාව තුළත් වර්ධනය විය. දකුණු කොරියාව යනු ලෝක සිනමාවට විශිෂ්ට කෘති ලබාදුන් රටකි. එහි ඇති චිත‍්‍රපට පාසල් හරහා නවක අධ්‍යක්‍ෂවරුන්ට වඩාත් සමාජයීය අවශ්‍යතා සහිත කතා තේමා රැුගත් කෙටි චිත‍්‍රපට නිෂ්පාදනය සඳහා අනුබල ලබා දෙන්නේය. දකුණු කොරියාවේ පමණක් නොව ඉන් එපිට වෙනත් රටවල සිටිනා කෙටි චිත‍්‍රපට අධ්‍යක්‍ෂවරුන් වෙත මුල්‍ය ප‍්‍රතිපාදන ලබාදෙන්නේ මෙම තත්ත්වය ගෝලීය වශයෙන් ප‍්‍රවර්ධනය කිරීමටය. වරක් ස්ටීවන් ස්පිල්බර්ග් ඊශ‍්‍රාලය සහ පලස්තීන ගැටුම් සම්බන්ධ කෙටි චිත‍්‍රපට නිර්මාණ කිරීමට නවක අධ්‍යක්‍ෂවරුන් රැුසකට නිෂ්පාදකයකු වශයෙන් කටයුතු කළේය. එමෙන්ම මේ වනවිට ඉන්දියාව තුළ කෙටි චිත‍්‍රපටය සඳහා වෙනම කතිකාවක් නිර්මාණය වෙමින් පවතියි. මෙහි පුරෝගාමියා වන්නේ අධ්‍යක්‍ෂ අනුරාග් කාශ්‍යප්ය. ඔහු දිගු සිනමාපට අධ්‍යක්‍ෂවරයෙක් වශයෙන් කටයුතු කළත් කෙටි චිත‍්‍රපට රැුසක නිෂ්පාදකයකු ලෙස ක‍්‍රියාකර ඇත. ‘මිනිස්සු හිතන්නෙ දිගු සිනමාපට හදන්න අමාරුයි කියලා. ඒත් මං එහෙම හිතන්නෙ නැහැ. වඩාත් අපහසු මාධ්‍ය කෙටි චිත‍්‍රපටයි. කෙටි චිත‍්‍රපටය හරහා දිගු සිනමාපට කවදාවත් ඉස්මතු නොකරනා කතා තේමා තිරයට ගෙන ඒමේ හැකියාව ලැබෙනවා. මෙම මාධ්‍ය හරහා තරුණ නිදහස් නිර්මාණකරුවන්ට විශේෂ ඉඩකඩක් ලැබෙනවා’ යැයි අනුරාග් පවසයි. නමුත් මෙම තත්ත්වය තවමත් අප රට තුළ මතු වී නැත. කෙටි සිනමාව විකල්ප ධාරාවකටත් වඩා එය වෙනමම මාධ්‍යයක් ලෙස සැලකිය යුතු වෙයි. එමෙන්ම අප දකින ඒකාකාරී තේමා රැුගත් කෙටි චිත‍්‍රපට වෙනුවට වෙනස් සමාජ, දේශපාලනික මෙන්ම භූගෝලීය සාධක ඇතුළත් කෙටි සිනමාවක් බිහිවිය යුතුය. ඒ අනුව ඒ හරහා සිනමාවද නිතැතින්ම වර්ධනය වනු ඇත.




Thursday, November 28, 2013

සුදු අලියා - (කෙටි කතාව) - White Elephant Short story

සුදු අලියා - (කෙටි කතාව)


                        ඉරිදාවක් වූ එදින රාත‍්‍රී පුවත් ස`දහා පුවත් එකතු කරමින් සිටි ප‍්‍රවෘත්ති කළමනාකාරවරයා වෙත ඇමැතුමක් ආවේය. ඉන් කියැවුණේ කතා කරන සුදු අලියෙක් තමන්ට සහන සලසා දෙන ලෙස මාධ්‍ය ඔස්සේ රජය වෙත ඉල්ලීමක් කිරීමට යන බවයි. එම දුරකථන පණිවුඩය පැමිණියේ හද්දා, පිටිසර ගිරා`දුරුකෝට්ටෙනි. ගිරා`දුරුකෝට්ටේ ප‍්‍රාදේශීය පුවත් වාර්තාකරු වෙත සුදු අලියාගේ ලේකම්වරයා කතා කර තිබුණ අතර ඔහු ”සුදු අලියාගේ” මාධ්‍ය සාකච්ඡුාවක් පිළිබ`ද යම් සටහනක් තබා තිබුණි. පුවත ඇසීමත් සම`ග පස්වනක් ප‍්‍රීතියට පත් වූ ගිරා ටී.වී. හි ප‍්‍රවෘත්ති කළමනාකරු තම යටහත් භාවය පළ කරමින් නාලිකාවේ ලොක්කාට ඇමැතීය. ඒ වන විටත් ගිරා`දුරුකෝට්ටේ දී සුදු අලියාගේ මාධ්‍ය සාකඡුාවට අවශ්‍ය දෑ සිදු කරමින් පැවැතුණි.
තම වයෝවෘද්ධ ඇෙ`ග් රැුළි මිරිකා පිරිමැද තිරිහන් වීමට සම්බාහනායතනයකට ගොස් සිටි ගිරා ටී.වී. නාලිකා ප‍්‍රධානියා වෙත ජංගම දුරකථනය රැුගෙන ආවේ යට ඇ`දුම් තරමට කෙටි සුදු ස්කර්ටයකින් හා බ්ලවුසයකින් සැරැුසී සිටි තරුණියකි. ඇගේ උස් වූ ලැම පාද තාලයට ඉහළ යන අන්දම ගිරා ටී.වී. ලොක්කා බලා සිටිද්දී තරුණිය ජංගම දුරකථනය ඔහු වෙත දිගු කළේය.

"සර් මං දොන් ගයි.” ප‍්‍රවෘත්ති කළමනාකාරතුමාගේ හ`ඩ බෙහෙවින් යටහත් පහත් විය. ”සුදු අලියෙක් මාධ්‍ය සාකච්ඡුාවක් තියන්න යනවලූ. ඌට තියෙන ගැටලූ ගැන "අම්මපා” ලොක්කා සම්බාහන ඇෙ`දන් නැ`ගිට්ටේ උතුරා යන ප‍්‍රීතියෙනි. ලිහිල් ව ඔහුගේ ඉණේ රැු`දී තිබුණු කෙටි තුවාය බිම ඇද වැටුණි. තරුණිය ලොක්කාගේ තුවාය යළිත් බැ`දීමට උත්සහ කරද්දී ලොක්කා ඇයගේ පශ්චාත් භාගයට තට්ටුවක් දැමීය.

"ඕයි දොන් ගයි....  ඕකව උස්සනවා” ලොක්කා වේගවත්ව පැවැසීය.
"සර්....?” දොන් ගයි බය පක්ෂපාතීව එකත්පස්ව ඇසීය.
”මං තමුසෙට කියන්නේ ඔය සුදු අලියව උස්සනවා දැන්මම ඌව ගේනවා අපේ චැනල් එකට... උගේ ප‍්‍රශ්නෙට පිළිතුරු අපිම දෙනවා කියනවා.”
"ඒත් සර් ඌ සුදු අලියෙක්නේ ගේන්නේ කොහොමද?”    
"අයිසෙ අලියෙක් කිව්වට කොච්චරද දන්නේ නැහැනේ. පුළුවන්නම් ස්ටුඩියෝ එකට ගේනවා, නැත්තං ස්ටුඩියෝ එක අලියා ළ`ගට ගෙනියනවා”

ලොක්කා දුරකථනය විසන්ධි කළේ ය. ඔහු යළිත් මසාජ් ඇ`ද මත අඩ නිරුවතින් හාන්සි විය.දොන් ගයි ප‍්‍රාදේශීය වාර්තාකරුට කතා කළේය. ඒ සුදු අලියාගේ ප‍්‍රමාණය දැන ගැනීමටය. නමුත් ඒ පිළිබ`ද කිසිදු තොරතුරක් සොයා ගත නොහැකි විය. දොන් ගයි අනතුරුව සුදු අලියාගේ ලේකම් යැයි කියා ගන්නා පුද්ගයාට කතා කළේය. ඔහු සම`ග එක`ගතාවකට පැමිණීමට බොහෝ වේලාවක් තර්ක විතර්ක ඇති විය.

"මහත්තයලා ඔච්චර කියනවානම්, මාසෙකට ලක්ෂ දහය ගානේ මාස හයක්  ඕනේ, හැමදාම ඉන්ටර්වීව් එකක්  ඕනේ. මාස හයක් යනකං හැමදාම. මොකද කියන්නේ?”
"එහෙම බැහැ” දොන් ගයි ස්ථීරව පැවැසීමට උත්සහ කළේය.
"බැරිනම් මහත්තයා කුද ගහගන්න, අපි ප්‍රෙස් එක තව පැය දෙකකින් තියෙනවා.” ඉන්පසු දොන් ගයිගේ තරු විසිවුණු මොළයට සවණතින් ඇතුළු වූයේ දිගු බීජ හ`ඩකි. දොන් ගයි තමාගේ දෙවැනියාව ඔහුගේ අලංකෘත වීදුරු ආවරණික කාමරය වෙත කැ`දවීය. ඒ උද්ගතව ඇති තත්ත්වය පිළිබ`ද කතා කිරීමටය.

"අපිට මරු චාන්ස් එක ලොක්කා” දෙවැනියාගේ දෑස දීප්තියෙන් බැබැළීය. දොන් ගයි දෙවරක් නොසිතා යළිත් ලොක්කා ඇමැතීය

ලොක්කා සම්බාහනයෙන් අනතුරුව සැප පුටුවක හි`ද ගෙන කාටූනයක් බලමින් සිටියේ ය. ඔහු අසල තරුණියක් මුකුළුවෙමින් සිටියා ය. ඒ ඊළ`ග ජාතික මට්ටමේ සම්මාන උළෙලේ හො`දම නිවේදිකාවට සිටිනා තරුණියයි. නමුත් ඈ මේ වන තෙක් එකදු වැඩසටහනක් හෝ නිවේදනය කර තිබුණේ නැත. ඇයට තිබුණු එකම වැඬේ වූයේ ලොක්කාගේ නෝනාට වඩා හො`දට ලොක්කාව බලා ගැනීමයි. "ඇයි අයිසෙ” ලොක්කා අකැමැත්තෙන් දුරකථනයට පිළිතුරු දුනි. දොන් ගයි සුදු අලියාගේ ඉල්ලීම් ඉදිරිපත් කළේය.

"ඕකා දේශපාලකයක් ද ඔච්චර ඉල්ලීම් කරන්නේ?” ලොක්කා කෝපයෙනුත් ප‍්‍රහර්ෂයකිනුත් ඇසීය.
"ඉක්මනට අපේ ට‍්‍රක් දෙකක් යවනවා කැමරා දෙකක් එක්ක, තමුසෙගේ හො`දම මිනිහෙක් යවනවා. මේක බ්‍රේකින් නිව්ස් එකක් ගහනවා. ආ මිස් අචිරවතී එයි. එයාව දානවා එනවුන්ස් කරන්න.” ලොක්කා තම අභියසට වී තොදොල් වෙමින් සිටි අචිරවතී දෙස බලා සිනාසුණේය.

"අන්න යන්න සුදු අලියෙක් ඉල්ලීම් දිනාගන්න මාධ්‍යයට අදහස් දක්වනවා. ඔයාට ලකුණු ගොඩාක් දාගන්න පුළුවන්, කිසිම ප‍්‍රශ්නයක් එතකොට එන්නේ නැහැ ඔයා කොහොමද හො`දම නිවේදිකාව වුණේ කියලා” ලොක්කගේ හ`ඩින් අචිරවතීව නැ`ගිට්ටුණාය. ඇය වහා තනපටට ඉහළින් බ්ලව්සයත් යට සායට උඩින් සායත් ඇ`ද ගත්තාය.

"චික්..... අපරාදේ අපේ දවස” ලොක්කා අචිරවතීගේ තුරුණු තොල් මත සිගරට් බී අවපැහැ ගැන්වුණු තම දෙතොල් තබා සිප ගත්තේ ය. අචිරවතී සිප ගැනීම අවසන් වන තෙක් හුස්ම ගත්තේ අපහසුවෙනි.

සුදු අලියා රැුගෙන ඒමට පිටත් වූ ගිරා ටී.වී. කණ්ඩායම පැය කිහිපයකින් ගිරා`දුරුකෝට්ටේ වෙත ළ`ගා විය. ට‍්‍රක් දෙකක්, වෑන් රියක් සහ මෝටර් රථයක් ගිරා ටී.වී. කණ්ඩායමේ ගමන් පහසුව සැලැස්වූයේ ය. ගිරා ටී.වී. ප‍්‍රවෘත්ති අංශය වෙනුවෙන් සිද්ධිසේන නිෂ්පාදකවරයෙක්  ලෙස සහභාගි විය. සියලූම සම්බන්ධීකරණ කටයුතු සිදු කළේ සිද්ධිසේනයි. සිද්ධිසේන සිටියේ චකිතයෙනි. ඒ සුදු අලියා හමුවනවාට නොව බ්‍රේකින් නිව්ස් එක ගැසිය යුතු බැවිනි. අචිරවතී ඒ අතර මේක් අප් දමා ගෙන ගිරා ටී.වී. ලකුණ රැුගත් මයික‍්‍රෆෝනයක් අතට ගෙන පුරුදු වෙමින් සිටියා ය. තවමත් ඇගේ දෙතොල්වල සිගරට් රසක් විය. පිරිස කැමරා ආම්පන්න සකසා ගැනීමට යුහුසුලූ වූහ. ආලෝකකරණය ස`දහා රැුගෙන ආ විදුලි පහන් වෙනදාට වඩා ඈතින් තැබීමට කැමරා සහයකයා කටයුතු කළේ ය. ඒ ඔවුන් සම්මුඛ සාකච්ඡුාව ලබා ගන්නේ අලියකුගෙන් බැවිනි.

"මට සුදු අලියා එක්ක කතා කරන්න  ඕනේ” සිද්ධිසේන සුදු අලියාගේ ලේකම්ට පැවැසීය. ලේකම් සිද්ධිසේනව ඇදගෙන කුඩා වන ලැහැබක් ඇතුළට රිංගුවේය. ටික දුරක් යන විට වන මැද නිවසක් විය. එය පැදුරු සෙවිලි කර හුණු පිරියම් කොට තිබූ එකකි. එහි සාමාන්‍ය දොරකට වඩා විශාල ඇතුළුවීමේ දොරක් විය. නිවසද සාමාන්‍ය නිවෙස් මෙන් දෙගුණයක් පමණ උසින් යුක්ත විය. ලේකම් පළමුව නිවසට ඇතුළු වූයේ සිද්ධිසේනට විනාඩියක් පිටත රැු`දී සිටින ලෙස පවසමිනි. අනතුරුව ලේකම් පැමිණ සිද්ධිසේන ඇතුළට කැ`දවාගෙන ගියේය. සුදු අලියා කකුලක් පිට කකුලක් දමාගෙන හාන්සි වී සිටියේ ය. ඌ උගේ හො`ඩවැලෙන් තල් දණ්ඩක් ගෙන එය හපමින් සිටියේ ය. අනෙක් අලීන්ට වඩා සුදු අලියා වෙනස් ම විය. සුදුම සුදු විය.

           සිද්ධිසේන අලියා දෙස ටික වේලාවක් බලා සිටියේ ය. ඔහුට සුදු අලියාව අතගෑමට ආසා විය. නිලීන ජානයක් නිසා සිදුවූවක් යැයි සිද්ධිසේනගේ ඔළුවට පැමිණි පළමු අදහස විය. සුදු අලියා සිද්ධිසේනව දැක්කේ තත්පර ගණනක ප‍්‍රමාදයකිනි. ඌ වැතිර සිටි පිදුරු ගොඬේ හරිබරි ගැසී වාඩි වූයේ මාධ්‍යවේදියාට ගරු කටයුතු හැ`ගීමක් ඉතිරි කරමිනි.

"මේ ඉන්නේ සිද්ධිසේන” සුදු අලියාගේ ලේකම් පැවැසීය.
"ආ මහත්තයලා කොළඹ ඉ`දන්මද ආවේ?” සුදු අලියා ඇසීය. එම හ`ඩ ගැඹුරුය. නමුත් අලියාගේ වයස අනුව එම හ`ඩ තුළ බයාදු ගතියකුත් එකවරම ගැබ්ව තිබුණි.
"ඔ...ඔ....ඔව්” ජීවිතේ ප‍්‍රථම වරට කතා කරන අලියෙක්  ඉදිරිපිටට පැමිණ සිටිත් දී සිද්ධිසේනගේ මුව ගොත ගැසුණි.

"මහත්තයා බෙලිමල් එකක් බොමු. හකරු කෑල්ලක් එක්ක” සුදු අලියා එසේ පවසද්දී ලේකම්වරයා අසල තිබූ පොල්කට්ටකින් වසා තිබූ කළයකින් බෙලිමල් වතුර පොල්කට්ටට දැමීය. අනතුරුව එය පිළිගැන්වූවේ හකුරු කෑල්ලක් ද සම`ගිනි. සිද්ධිසේන තවමත් අන්ද මන්දව සුදු අලියාගේ රුව ඉහළ සිට පහළට නරඹයි. සුදු අලියාට අපහසුතාවක් දැනුණි. 

"මහත්තයා මං දිහා බල බලා මොනවද කල්පනා කරන්නේ?”
සුදු අලියා ඇසීය.
"ඇයි ඔයා කැලෙන් එළියට ආවේ?” සිද්ධිසේන ඇසීය.
"ඇයි මහත්තයෝ?” අපි කතා කළාම නරක ද?  අපි කැලෙන් එළියට ආවහම නරකද? "
"නැහැ, මං ඇහුවේ හරි ඔයා නියෝජනය කරන්නේ කාවද?”
"මහත්තයා මං මොකට ද කාවවත් නියෝජනය කරන්නේ. මට හො`දට ඇවිදින්න, කන්න, බොන්න, නටන්න පුළුවන්නම්” ”නටන්න?” සිද්ධිසේන හුස්ම හිරකරගනිමින් ඇසීය.
”ඔව් නටලා පෙන්නන්නද?” සුදු අලියා එකවරම නැ`ගිට්ටේය.

       ඉන්පසු ඉදිරියට පැන පසු ගාත‍්‍රාවලින් සිටගෙන තාලයකට ඉදිරි ගාත‍්‍රා චලනය කරන්නට විය. ඌම උගේ හො`ඩින් තාලයකට කුංච නාද කරමින් ද තාලයකට විසිල් ගසමින්ද වේගවත් නැටුමක් ඉදිරිපත් කළේය. නැටුම අවසන් කළ සුදු අලියා හතිලමින් වාඩි විය.

"මහත්තයා කොහොමද මගේ නැටුම?”
"හො....හො`දයි.....”
"මහත්තයට කියන්න මේ මගේ ලේකම්තුමා මට ගෙනත් දුන්නා මයිකල් ජැක්සන්ගේ ඞී.වී.ඞී. එකක්,
ඒකෙන් තමයි නටන්න ඉගෙනගත්තේ?”
"ම් ..... අපි ඉන්ටර්වීව් එකට යමුද?”
සිද්ධිසේන සුදු අලියාගෙන් ඇසීය.
"යමු, ලේකම්තුමා කෝ මගේ සංග්ලාස් දෙක”

සුදු අලියා වෙත ලේකම්වරයා ඌට සරිලන ප‍්‍රමාණයේ විශාල කළු උපැස් යුවළක් ගෙනාවේය. එය පැළ`දගත් සුදු අලියා අසල තිබූ රෙදි වැලෙන් ඇ`ද රෙද්දක් තරම් දිගු වූ සාටකයක් ගෙන ගෙල වටා දමා ගත්තේය. අනතුරුව පසෙක බිත්තියට හේත්තු කර තිබූ මෝල් ගහක් තරම් උස යෂ්ටියක් දකුණතට ගත්තේ ය.

"යමු” සුදු අලියා සිද්ධිසේන වෙත හැරී පැවැසීය. සිද්ධිසේනත් සුදු අලියාත් රූපවාහිනි නිෂ්පාදක කණ්ඩායම සිටි ස්ථානයට පැමිණෙන විට විශාල පිරිසක් එතැන රැුස්ව සිටියහ. බොහෝ දෙනෙක් අවට ගම්වාසීහු වූහ. ඔවුහු සුදු අලියා වෙත ජයග‍්‍රාහී ලෙස අතවැනීය. සුදු අලියා ද දේශපාලකයකු මෙන් රැුස්ව සිටි ජනතාව වෙත දෑත දිගු කර සිය කෘතඥතාව පළ කළේ ය. ඒ අතර දුවගෙන ආ ගැහැනියක් තම අත සිටි දරුවා සුදු අලියා වෙත දිගු කළේ උගේ ආශිර්වාදය ලබා ගැනීමටය.

                 සිද්ධිසේන මේ සිදුවන සියල්ල රූගත කරනා ලෙස කැමරාකරුවන්ට උපදෙස් දුනි. කැමරා තුනකින් සුදු අලියාගේ ඉරියව් සියල්ල පටිගත කිරීමට ගිරා ටී.වී. රූපවාහිනි කණ්ඩායම යුහුසුලූ විය. සුදු අලියා තම ලේකම්වරයාට යමක් පැවැසුවේ ඒ අතරය. ඔහු දිවැවිත් විශාල කෑනයක යම් දියර වර්ගයක් සුදු අලියා වෙත පිරිනැමීය. සුදු අලියා එම කෑනයේ තිබූ පානය එක උගුරට ඉවර කළේය.

"ඒ තමයි කිතුල් ජූස්, ශක්තිය එන්න” සුදු අලියා තමන්  දෙස අන්දමන්ද ව බලා සිටි සිද්ධිසේන දෙස බලා පැවැසීය. සිද්ධිසේන අචිරවතීව සුදු අලියා වෙත හ`දුන්වා දුන්නේ මේ අතරය. සුදු අලියා අචිරවතීට අතට අත දුන්නේ ඇගේ අතේ යන්තම් තම ඉදිරි දකුණු පාදය ගෑවෙන ගානටය. අචිරවතී ස්වකීය කාන්තා ලාලිත්‍යය ඉන සිට දෙපතුල් දක්වා කාන්දු කරමින් ඇඹරුණාය.
"ආ මේ වාත ෂෝ එක කරන අක්කනේ” සුදු අලියා අචිරවතීගේ මුහුණ දෙස බලා පැවැසීය. ඇගේ මුහුණ ආලෝකවත් විය.

”හානේ..... ඔයත් බලනවද ඒක” ඇය කටේ ඇ`ගිල්ලකුත් ගසාගෙන ඇඹරෙමින් ඇසුවාය.

”ඔව්” සුදු අලියා සිනාසෙමින් කීය.

                  මේ අතර ප‍්‍රධාන පාලක මැදිරිය ඇමැතූ සිද්ධිසේන සජීවීව සුදු අලියාගේ සම්මුඛ සාකච්ඡුාව විකාශණය කිරීමට පියවර ගැනීමට කටයුතු සැලැස්වීය. සුදු අලියා වෙනුවෙන් විශේෂයෙන් සැකසූ මෙට්ට යෙ¥ අසුනක් සූදානම් කර තිබුණි. ඌ එහි හරිබරි ගැසී වාඩි විය. අචිරවතී සුදු අලියා ඉදිරිපිට උස් අසුනක වාඩි වී සිටියාය. ඇගේ මුහුණ අවසාන මොහොතේදීත් අංග රචන ශිල්පියා විසින් හැඩ ගන්වන ලදී. දිනයේ සවස් භාගය නිසා කැමරා සහයකයා ආලෝකය වැඩි විදුලි පහන් භාවිත කළේය.

"හරි අපි පටන් ගන්නයි යන්නේ” සිද්ධිසේන රූපවාහිනි කණ්ඩායම වෙත දැනුම් දුන්නේය. ගිරා ටී.වී. ප‍්‍රවෘත්ති කළමනාකාර දොන් ගයි තම කාර්යාලයේ රූපවාහිනිය ඉදිරිපිටට වී නියපොතු කමින් තිරය දෙස බලා සිටියේ ය.
විශේෂ ප‍්‍රවෘත්ති යන සිරස්තලය රූපවාහිනියේ දිස් විය. ඒ සම`ග අචිරවතී සමීප දසුනකට රූපය මාරු විය. අචිරවතී කැමරාවක් දෙස බලා හ`ඩ අවදි කළාය.

"ඇත්තටම අපි ඉන්නේ මේ මනරම් වට පිටාවේ වෙල්යායක් මැද්දේ”
"අචී, ඕව  ඕනේ නෑ ආපු දේ කියන්න” සිද්ධිසේන ශබ්ද සංඥා සම්පේ‍්‍රෂණය හරහා කෑ ගැසීය. අචිරවතීගේ කතා කරන රිද්මය වෙනස් විය. දොන් ගයි රතු පැහැ ගැන් වූ මුහුණෙන් තිරය දෙස බලා සිටියේය. ගිරා ටී.වී. ලොක්කා තම බිරි`ද අසල සෝපාවේ වාඩි වී පුළුල් තිර රූපවාහිනිය දෙස නෙත් යොමා සිටියේ බියර් බෝතලයක් තොල ගාමිනි. අචිරවතී දිගටම කතා කරගෙන යන්නට වුවාය. 

"ඉතිහාසයේ ප‍්‍රථම වරට අලියෙක් අප සම`ග කතා කරන්න ඉන්නවා. මේක ඓතිහාසික අවස්ථාවක්. ලෝකයේ ප‍්‍රථම වරට ඔව්, මේ නිකම්ම අලියෙක් නොවෙයි සුදුම සුදු සුදුම සුදු ආසියානු අලියෙක්. අපි කිව්වොත් පොෂ් අලියෙක් කියලා හරියට රැුප් කරන පොෂ් බයියලා වගේ, අලියෙක් මෙන්න පිළිගන්න ජාතියේ සුදු අලියා”

           කැමරාව එකවරම සුදු අලියා වෙත එල්ල විය. සුදු අලියා ඉ`දගෙන සිටි ඉරියව්ව වෙනස් කර ඉදිරියට නැ`ගිට කැමරාව වෙත ආචාර කළේය. වටව සිටි ගම්මු අත්පොළසන් දුන්හ. ගිරා ටී.වී. ලොක්කාට කටට දමාගත් බියර් උගුර ආපහු දැමීමට සිදු විය.

"මේ තමයි අනාගතේ” ඔහු සිය බිරි`ද වෙත පැන ඇගේ මුහුණ ඉම්බේය.
"කෙහෙල්මල” ලොක්කාගේ බිරි`ද ඔහුව තල්ලූ කළේය.”
"ඉතිං ඔබ ඇයි මෙහෙම මාධ්‍යයක් වෙත එන්න හිතුවේ?” අචිරවතී ඇසුවාය.
"හැමදාම එකම විදිහට ඉන්න  ඕන නැහැනේ. මිනිස්සු අපිට අභියෝග කරනවා නම් අපිත් මිනිසුන්ට අභියෝග කරන්න  ඕනනේ” සුදු අලියා පැවැසීය.
"මොන වගේ අභියෝගය ද?” අචිරවතී ඇසුවාය.
"මං කියන්නේ කන බොන විදිහ. ඉන්න විදිහ වගේ”
"ඔය කියන්නේ අලි මිනිස් ප‍්‍රශ්නෙ ගැනද?”
"අපෝ නැහැ” සුදු අලියා අව් කණ්ණාඩිය ගැලවීය.
"මං අලි මිනිස් ගැටුම ගැන කතා කරන්න නොවෙයි ආවේ. මං ආවේ අපේ ජීවිත ගැන කතා කරන්න. ඇයි අපිට බැරි සම සමව ඉන්න.”
"කොහොමද ඔහොම හො`දට කතා කරන්න ඉගෙන ගත්තේ”
"අපෝ සුළු දෙයක්. මොළේ තියෙන  ඕන සතකුට ටී.වී. එකේ අක්කලා දිහා බලන් හිටියම කතා කරන්න ඉගෙන ගන්න එක ලොකු දෙයක් නොවෙයි.”
"එතකොට ඔබේ අරමුණ”
"මං ඉන්නේ මං වෙනුවෙන් එච්චරයි....”

               එතෙක් මෙතෙක් තිබූ සියලූම රූපවාහිනි වාර්තා බි`ද දමමින් අති විශාල පේ‍්‍රක්ෂක ආකර්ෂණයක් දිනා ගැනීමට සුදු අලියා පිළිබ`ද විශේෂ පුවත සමත් විය. ඒ සම`ගම ගිරා ටී.වී. ලොක්කා වෙත රටේ ප‍්‍රධාන පුරවැසියාගේ සිට මුල්‍ය ආයතන, වෙළෙ`ද දැන්වීම් නිර්මාණ සමාගම් ආදී බොහෝ පුද්ගලයන් සහ සංවිධානවලින් දුරකථන ඇමැතුම් ගලා එන්නට විය.

"අනාගතේ සුදු අලියා තමයි” ලොක්කා දීප්තිමත් දෑසින් තමාටම පවසා ගත්තේය.

සුදු අලියා වෙනුවෙන් කොළඹ ජනාකීර්ණ  ප‍්‍රදේශයක ඉඩ පහසුකම් සහිත තෙමහල් නිවසක් දෙමහල් නිවසක් ලෙස සැකැසීමට ගිරා ටී.වී. ලොක්කාත් දේපල වෙළෙ`ද සමාගමකුත් සමත් විය. නිවසට අවශ්‍ය බඩු මුට්ටු වෙනමම සකස් කරන ලදී. සුදු අලියාගේ උසට, මහතට, බරට සරිලන පරිදි ඒවා නිර්මාණය විය. විශාල රූපවාහිනියක් අති විශාල තිරයක් සහිත පරිගණකයක්, පුළුල් තිරයකින් යුත් සිනමා දර්ශන කට්ටලයක්, විශාල ශීතකරණයක් සහ මුළු නිවසටම වායු සමීකරණ ලබා දීමට තවත් ඉලෙක්ට්‍රොනික් උපාංග බෙදා හරින
සමාගමක් ඉදිරිපත් විය. ඒ ස`දහා සුදු අලියාට කරන්නට සිදු වුණේ දින භාගයක් වැය කොට තත්පර තිහක වෙළෙ`ද දැන්වීමකට පෙනී සිටීමටය.
ගිරා ටී.වී. ලොක්කාගේ සංකල්පයක් අනුව සුදු අලියා යොදාගෙන නවතම ප‍්‍රශ්න විචාරාත්මක වැඩසටහනක් ආරම්භ කරන ලදී. මුලදී ඒ පිළිබ`ද සදාචාරවාදීන්ගෙන් විවිධ චෝදනා එල්ල විය. සත්වවේදීහු "සුදු අලියාට හිංසා නොකරනු” යන තේමාව යටතේ විවිධ උද්ඝෝෂණ සංවිධානය කළහ.
                  පත්තරවලට ලිපි ලියූහ. ගිරා ටී.වී. එක සම`ග දැඩි තර`ගකාරිත්වයෙන් තිබූ රූපවාහිනි නාලිකාවලට ගොස් ගිරා ටී.වී. එක විවේචනය කළෝය.නමුත් ඒ කිසිවක් වැඩක් වූයේ නැත. සුදු අලියා ගිරා ටී.වී. ලොක්කාගේ සටකපට නුවණට අනුව මාධ්‍ය සාකච්ඡුාවක් පැවැත්වීය. එහි දී සුදු අලියා පැවැසුවේ තමා සිය කැමැත්තෙන් රූපවාහිනි වැඩසටහන් ස`දහා සහභාගි වන බවයි. සත්වවේදීන් තම සටන අතහැරියේ නැත. සුදු අලියා අති දුර්ලභ සතකු ලෙස වහාම සංරක්ෂණය කිරීමට පියවර ගන්නා ලෙස රජයට බල කරමින් උද්ඝෝෂණ පැවැත්වූහ. ගිරා ටී.වී. ලොක්කා තම ධනය, බලය භාවිත කරමින් ප‍්‍රථම වරට සත්වයකුට හැ`දුනුම්පතක් මුද්‍රණය කළේය. ඒ සම`ගම ජාතික පුරවැසියෙක් ලෙස සුදු අලියා හැ`දින්වීය. සුදු අලියාට හැ`දුනුම් පත ලබා දීමට මැති ඇමැතිවරු රැුසක් සහභාගි වූහ. පරිසරවේදීන්ගේ හ`ඩ යටපත් විය.
දිනෙන් දින සුදු අලියාගේ ජනප‍්‍රියත්වය වැඩි විය. ඌට වෙළෙ`ද දැන්වීම්, චිත‍්‍රපට, රූපවාහිනි, මාලා නාටකවල ර`ගපෑමට ආරාධනා ගලා එන්නට විය. සුදු අලියා කිසිවක් ප‍්‍රතික්ෂේප කළේ නැත. රජය අති සුවිශේෂී අන්දමින් සුදු අලියා සම්බන්ධ සංවේදීව කටයුතු කළේය. සුදු අලියාගේ ගිණුම් බදුවලින් නිදහස් කළේය. ජාතික මෙන්ම ජාත්‍යන්තර උත්සවවලට ඉතාම වැදගත් පුද්ගලයන් සම`ග රැු`දීමට වෙනම අවසර පතක් නිකුත් කළේය. රාජ්‍ය නායකයන් රට තුළ සංචාරය කිරීමේ දී සුදු අලියා සෑම තැනම දක්නට ලැබුණි. අවසානයේ ජාතියේ දෙවැනි සංකේතය බවට සුදු අලියා පත් විය.

                     ගිරා ටී.වී. ලොක්කගේ සාක්කු මුදල්වලින් යහමින් පිරී ගියේය. ජීවිත කාලයේ ම ඉපැයූ මුදල්වලට වඩා ප‍්‍රමාණයක් සුදු අලියා පැමිණීමත් සම`ග ඔහුට ලැබුණේය. මේ නිසා සුදු අලියා වෙනුවෙන්ම වෙනමම තැනූ හැමර් රියක් ලොක්කා ගෙන්වීය. මේ රියේ නැ`ගී සුදු අලියා ගමන් කරද්දී උගේ පේ‍්‍රක්ෂකයෝ ඌ වටා දිව ආහ. රසිකාවියෝ ම`ග නතරව තම සායවල් මදක් පහත් කර නිතඹේ සමරු සටහන් ලියා ගත්හ. අලියා පරිණාමීය අවස්ථාවේ සුවිශේෂී සත්වයකු ලෙස විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්යවරයකු පැවසීමත් සම`ගම සුදු අලියාගේ පෙළපත සෙවීමට වෙනමම කමිටුවක් පත් කරන ලදී.
                  
            මේ අතර වාරයේ දී සුදු අලියාගේ ජාන පරීක්ෂා කළ යුතු බව පරිසරවේදියෙක් පැවැසීය. ඔහුට සහය දෙමින් විකල්ප මාධ්‍යවේදියකු විකල්ප පුවත් පතකට පිටු 18ක ලිපියක් සපයමින් කියා සිටියේ ”සුදු අලියා” ජාතික ආර්ථිකය විනාශ කිරීමට අන්තර්ජාතික බලවේග එවූ ඉත්තෙක් බවයි. නමුත් ගිරා ටී.වී. මාධ්‍යවේදීන් එම මාධ්‍ය වේදියාගේ පෞද්ගලික සදාචාරය අරබයා ඇරඹි මෙහෙයුමත් සම`ග ඔහු සිය ප‍්‍රකාශය යටපත් කර ගත්තේය.
සුදු අලියා හදිසියේම ලෙඩ විණි. උගේ පාද පණ නැතිව ගිය අතර වෛද්‍යවරුන් එය ආතරයිටිස් රෝගයට සමාන රෝගයක් බවත් සතර පාවලින් සිටගෙන සිටිය යුතු සතකු දෙපාවලින් වැඩිකලක් සිටගත් විට ඇති වූවක් බවත් නිර්දේශ කළේය. එම රෝගයට ප‍්‍රතිකාර කිරීමට පටන් ගැනීමත් සම`ග සුදු අලියාගේ සුදු බව ක‍්‍රමයෙන් තුරන් වන්නට පටන් ගැනුණි.

                          ගිරා ටී.වී. ලොක්කා වෛද්‍යවරුන්ට උපදෙස් දුන්නේ වහාම ප‍්‍රතිකාර නතර කරන ලෙසයි. නමුත් ඒ වන විටත් තත්ත්වය දරුණු වී තිබුණි. ඒ සුදු අලියාගේ පාද බරපතළ ලෙස පණ නැති තත්ත්වයට පත්වෙමින් තිබීමයි. විදේශයන්හි වෛද්‍ය විශේෂඥවරුන් කැ`දවීමට රජය තීරණය කළේය.

"අපි දැන් මොකද කරන්නේ? ගිරා ටී.වී. ලොක්කා සුදු අලියාගේ ලේකම්වරයා හමු වී විමසීය.
"කරන්න දෙයක් නැහැ බොස්”
මගේ චැනල් එකම වැහුණා වගේ වැඩක්”
"තාම සුදු අලියා ගැන මිනිසුන්ට මතකයි”
"ඒක ටික කාලයයි තියෙන්නේ. ලබන මාසේ වෙනකොට සුදු අලියා උන්නද මළාද කියලා මතකයක් නැතිවෙයි”
"දැන් අපි මොකද කරන්නේ?” ලේකම්වරයා අසරණව ඇසීය.
"අපි දුක විකුණමු” ගිරා ටී.වී. ලොක්කා ස්ථීර හ`ඩින් පැවැසීය.
ඉන්පසු පුරා සති කිහිපයක් සුදු අලියාගේ "දුක” ගිරා ටී.වී. නාලිකාවේත් තවත් නාලිකා, පුවත්පත්  රැසකත් ප‍්‍රචාරය විය. පෙර දැක පුරුදු හුරුබුහුටි සුදු අලියා වෙනුවට මළානික රතු පැහැ ගැණුනු අලියකු දැකීමට මිනිසුන් අකැමැති විය. සුදු අලියා දුටු විගස ඔහු ළ`ගට දිව ආ පේ‍්‍රක්ෂකයන් දැන් ඌ දුටු විට වල් අලියකු දුටුවා සේ පලා යන්නට විය.

තත්ත්වය එන්න එන්නම දරුණු විය.

                සුදු අලියා තවත් එක් පරිච්ෙඡ්දයක හුදු චරිතයක් පමණක් බවට පත් වෙමින් තිබුණි. මේ නිසාම සුදු අලියා සිය අවසාන මාධ්‍ය හමුවට  සහභාගී වීමට තීරණය කළේය. මේ වන විට ප‍්‍රතිකාර නිසා සුදු අලියා රතු බවට හැරී තිබුණි. එය ප‍්‍රයෝජනයට ගත් වාමාංශික දේශපාලන පක්ෂ ”සුදු රතු වීමේ වාසනාව” යැයි ප‍්‍රචාරක ව්‍යාපාරයක් දියත් කළේය. මෙය රජයේ ඉහළ බලධාරීන්ට හිසරදයක් විය. ජාතියේ අනන්‍යතාව රජයට එරෙහිවම වාමාංශික දේශපාලන පක්ෂ භාවිත කිරීම රජය දුර්මුඛ වීමට කාරණයක් බව මැති ඇමැතිවරු ගිරා ටී.වී. ලොක්කාට මැසිවිලි නැ`ගුහ. අවසානයේ ගිරා ටී.වී. ලොක්කා තීරණය කළේ සුදු-අලියා නැවැතත් ගිරා`දුරුකෝට්ටේටම රැුගෙන යා යුතු බවයි. ඒ වෙනුවෙන් ගිරා`දුරුකෝ්ට්ටේ වෙනමම නිවසක් ඉදිකිරීමට සිදු විය. සුදු අලියා සම`ග පැවැති ගිවිසුම අනුව තවත් වසර තුනකට අධික කාලයක් මසකට ලක්ෂ 10 බැගින් ඌට ගෙවිය යුතු විය.

                    සුදු අලියාගේ අවසන් මාධ්‍ය හමුව ස`දහා විශාල මාධ්‍යවේදීන් පිරිසක් එක්ව සිටියහ. අසනීප තත්ත්වය නිසා උගේ ඇෙ`ගන් අප‍්‍රසන්න දුග`දක් වහනය විය. එය ම`ග හරවා ගැනීමට වෙනමම දෙදෙනක් එයාර් ප්‍රෙෂ්නර් ඉසිමින් සිටියහ. සුදු අලියා සම`ග ඔහුගේ ලේකම්වරයාත් ගිරා ටී.වී. ලොක්කාත් අසුන් ගත්හ. සුදු අලියා අසරණව ඉදිරියට නැවී වචන කිහිපයක් කො`දුළේය.

"මට සමාවෙන්න පරක්කු වුණාට. මටත් ඉන්න තිබ්බේ අපේ අය වගේ කැලේට වෙලා. දැනුයි මට තේරෙන්නේ”

          උගේ හ`ඩ බෙහෙවින් දුර්වල විය. අනතුරුව මාධ්‍යවේදීහු විවිධ ප‍්‍රශ්න ඇසූහ. ඒ එකකටවත් පිළිතුරු දීමට සුදු අලියාට නොහැකි විය. අවසානයේ දී සියලූ මාධ්‍යවේදීන්ට අතවනා සුදු අලියා පිටව ගියේය.

                   සති කිහිපයකට පසු ගිරා`දුරුකෝට්ටේ වන ලැහැබක් අසල දී සුදු අලියාගේ ප‍්‍රාණ නිරුද්ධ සිරුර හමු විය. උගේ හිසට වෙඩි පහර දෙකක් තබා තිබිණි. වෙඩි තැබූ ගැමියා පැවැසුවේ වල් අලියකු යැයි සිතා ඈත සිට වෙඩි තැබූ බවයි. එවේලේ ගැමියා බීමතින් තම පැල දෙසට යමින් සිට ඇති අතර සුදු අලියා ලන්ද මැදින් වේගයෙන් ඉදිරියට එද්දී ගැමියා දැක තිබේ. පසුව වන ජීවි නිලධාරීන් අනාවරණය කරගත් පරිදි සුදු අලියා වනයට ගොස් ඇත්තේ තම රැුලේ උන් සම`ග කතා බහේ යෙදීමටය. නමුත් ඌ මිනිස් වාසය සම`ග විකෘති ස්වරූපයක් දැරීම නිසා රැුල විසින් සුදු අලියාට පන්න පන්නා පහර දී තිබේ. සුදු අලියා අලි ?නෙන් බේරී ගම්මානය වෙත පැමිණෙද්දී ගැමියා දැක තිබේ.
සුදු අලියාගේ දේහය ගිරා`දුරුකෝට්ටේ පොදු සුසාන භූමියක දී ආදාහනය කරන ලදී. එම අවස්ථාවට රජයේ සියලූ මැති ඇමැතිවරුන් පැමිණි අතර, ඔවුහු පැය ගණන් ගුණ වැනුම් දෙසුම් ද කළහ. ගිරා ටී.වී. ලොක්කාද පැමිණියේ සුදු අලියාගේ ලේකම්වරයා සම`ගය. සුදු අලියාගේ ආදාහන කටයුතු සිදුවෙද්දී ලේකම්වරයා ගිරා ටී.වී. ලොක්කාගේ කනටකර රහසක් කීය.

"සර් මෙහෙ ඉන්නවා නයි ඇ`ගක් තියෙන ළමයෙක්. අපිට මාර්කට් කරන්න පුළුවන් හො`දට....”  

Wednesday, November 6, 2013

නිර්මාණකරුවන් ‘පොර’ වී ආදරය ‘අන්ධ’ වීම

නිර්මාණකරුවන්පොරවී ආදරය ‘අන්ධ’ වීම


ආදරය ගැන ගොඩාක් දෙනෙක් ගොඩක් කතා කරන කාලයක් තමයි මේක. ඒක විවිධ ආදරයේ වර්ගීකරණයන් තියෙනවා. මං සමනළ සංද්වනිය’ ගැන ලිව්වෙ චිත‍්‍රපටය බලලා.  එහි නිර්මාපකයාගේ සිනමා සංවේදීතාවය සහ සමාජ සංවේදීතාව අපි වෙනමම කතා කළ යුතු  වනවා. එය මම යළි යළිත් පවසන්නට නොයන්නේ පෞද්ගලිකව අධ්‍යක්ෂවරයාට පහර ගැසීමක් යැයි ඔබ සිතනු නිසාය. නමුත් මට ඔහු සමග කිසිදු ආරෝවක් නැහැ. නිර්මාණය පිළිබඳ  ගැටලූවක් පමණයි මට ඇත්තේ. තම නිර්මාණ පිළිබඳ  ඕනෑම නිර්මාපකයෙක් අතිශයෙන් සතුටට පත්වනවා නම් ඔහු හෝ ඇය නිර්මාණකරණයේ යෙදිය යුතු නැහැ. මොකද නිර්මාණකරුවා/සාහිත්‍යකරුවා කියන්නෙ නිරතුරුව සුපෝෂණය වන කෙනෙක් නිසා. සාහිත්‍ය කියන වචනයේ වාග් අර්ථය වන්නේ ‘සහිත බව’ කියන දේ. ඉතින් මේ ‘සහිත බව’ කොහෙන්ද එන්නෙ? මේ ලිපියේ ප‍්‍රධාන කාරණා දෙකක් කියන්න මම උත්සහ කරනවා.

1. වර්තමාන නිර්මාණකරුවා (කවුද?)

2. ආදරය වස්තු විෂය වූ විට කුමක් වෙයිද?


වර්තමාන නිර්මාණකරුවා කියන කාරණය හරිම ඛේදවාචකයක් බවට පත්වෙනවා. විශේෂයෙන් පොතක් පතක් කියවන්නෙ නැතිව, හොඳ චිත‍්‍රපටයක් බලන්න නැතිව හොඳ අත්දැකීමක් නැතිව නිර්මාණකරුවන් වෙන්න හදනකොට හරිම අවුලක් දැනෙන්නෙ. ඒ අවුල වැඩියෙන් දැනෙන්න ගන්නවා බොරු වීරයෝ බිහි වෙනකොට. අපේ තරුණ නිර්මාණකරුවන් හිතන්නෙ නැති දෙයක් තියෙනවා ඒ ඔවුන්ගේ හිස් හිස් ගෙඩිවලට පමණක් ඉදිරියට යන්න බෑ කියන කාරණය. මේ කාරණය මෑතක බිහි වූ කවියෝ,කෙටිකතාකරුවන්, නවකතාකරුවන්, සිනමාවට අතගසා ඇති අය අතර බහුලව දක්නට ලැබෙනවා. මොකද ඔවුන් බොහෝ දෙනෙක්  ඕනෑම දෙයක් කරලා හිතනවා මේක තමයි හොඳම දේ කියලා. උදාහරණයක් විදහට මේ ළඟකදී කවි ලියන තරුණ නිර්මාණකරුවෙක් අහනවා කවුද දයාසේන ගුණසිංහ කියලා? පිස්සු වැටුණු උදෑසන ලියපු මහාචාර්ය විමල් දිසානායක ජීවත් වෙනවද?’ අහනවා. මට පොළොව පළාගෙන යන්න හිතුණා. කවි ලියන්න කලින් අඩුම ගාණේ කවියක් කියලවත් තියෙනවද කියලා අහන්න හිතුණා. කවි කියන්නෙ නිසදැස් හා නිදහස් ආර පමණක් කියන කාරණයටත් දැන් අලූත් කවියෝ ඇවිත්. ඒ සඳහා උඩගෙඩි දෙන ප‍්‍රවීණයි කියා ගන්නා නමුත් හරියට කවිපද බැදගන්න බැරි අයත් පුදුම රුකුලක් ලබා දෙන්නෙ. එහෙම වුණාම මේක ‘පට්ට ආතල්’ ගන්න ‘ආතල් දෙන’ සාහිත්‍ය ක‍්‍රියාවලියක් බවට පත් වෙනවා. මගේ හොඳ යාළුවෙක් ඉන්නවා දක්ෂ කවියෙක් ඔහු කාව්‍ය ඉතිහාසය කවි බස හොඳට දන්නවා. නමුත් ඔහු තවදුරටත් හොය හොයා යන්න උත්සහ කරන්නෙ නැහැ. එතැනින් ඔහුගේ ගමන අවසන් විය හැකියි. ඒ බව ඔහුට කිව්වොත් කියන පුද්ගලයා අනෙකා කරගන්නවා. මේ ආතල් සමාජේ ඉන්නෙ විකාරරූපි සාහිත්‍යකරුවෝ මම විෂුවල් මීඩියා ගැන කතා කරන්න බොහොම අකැමැතියි.

ඒකට හේතුව අඩුම ගාණේ අධ්‍යකෂවරයෙක්ගේ නමක්වත් දන්නෙ නැති පිරිසක් මේ ක්ෂේත‍්‍රයට පිවිස සිටීමයි. කිසිම යාවත්කාලීන වීමකින් තොරව ඔහේ මොනවදෝ කරනවා. තමන් කරන්නෙ මොනවද කියලවත් ඔවුන්ට වැටහීමක් නැහැ. සතියකට සැරයක් දෙකක් කවුරු හරි අලූත් කෙනෙක් කෙටි චිත‍්‍රපටයක් හෝ කුමක් හේ විෂුවල් මීඩියා පොඩක්ෂන් එක්ක පෙන්නලා අහනවා මේ ගැන හිතන්නෙ මොකක්ද කියලා. මේ අතර හොඳ නිර්මාණකරුවෝ ඉන්නවා. ඉදිරියක් තියෙන අය හරියට ලක්ෂිත ප‍්‍රසාද්, නිපුනිකා ප‍්‍රනාන්දු, සම්පත් කඹුරුගමුව, සෞම්‍ය සඳරුවන් ලියනගේ, නිරෝෂන් දිද්දෙනිගමගේ වැනි අපේ පරම්පරාවේ අනාගත බලාපොරොත්තු තබාගත හැකි අධ්‍යක්ෂවරුන්. නමුත් අනෙක් අය කුමක් හෝ කරලා ‘හොඳයි’ කියලා අහගන්න හදනවා. ඒක පශ්චාත් නූතන තත්ත්වයකටත් වඩා ගෝත‍්‍රිකවාදී බවක්.

ආචාර්ය තිස්ස අබේසේකරයන් සිනමාව ගැන මෙහෙම කිව්වා. ‘සිනමාව කියන්නෙ සියලූ සාහිත්‍යාංග ඇතුළත් සංක්ලේෂී කලාවක්’ කියලා.

   ඉතින් අධ්‍යක්ෂවරු ඉන්න හාදයෝ චිත‍්‍රපටයක් බලන්නෙවත් නැතිව පොතක්පතක් කියවයි කියලා හිතන්නවත් බැහැ.
                                 ඔස්කාර් සම්මානලාභී නළුවෙක් වූ වෝල්ටර් මැත්තාහ් (Walter Matthau) අධ්‍යක්ෂවරුන් පිළිබඳ මෙසේ පවසනවා. ‘සමහර අධ්‍යක්ෂවරු කැමරාව ගැන දන්නවා. නමුත් මනුෂ්‍යත්වය දන්නේ නැහැ. සමහරු මනුෂ්‍යත්වය ගැන දන්නවා නමුත් කැමරාව ගැන දන්නෙ නැහැ’

  
අපේ ගොඩක් දෙනෙක් කැමරාව ගැනවත් මනුෂ්‍යත්වය ගැනවත් දන්නෙ නැහැ. ඉතින් කොහොමද අධ්‍යක්ෂවරු වෙන්නෙ? අධ්‍යක්ෂවරයා කියන්නෙ නැවක කපිතාන් කෙනෙක් වගේ වගකීම සහ විනය කියන දෙකම තියෙන්න  ඕනෙ. ඒ දෙකම නැතිව ඉන්න පිරිසක් නිර්මාණකරණයේ යෙදෙනවා කියන්නෙ වඳුරන්ට දැලි පිහි අහුවුණා වගේ වැඩක්.

දෙවැනි කාරණය තමයි ‘ආදරය’ වස්තු විෂයන් වූ විට නිර්මාණය කුමක් වෙයිද යන්න. මේක අපේ රටේ හරියට අනාගන්නා මාතෘකාවක්. මොකද ආදර කතා පිළිබඳ අපි  ඕනෑ තරම් නිර්මාණ තුළින් දැකලා තියෙනවා. නමුත් ඉන් කීයෙන් කීයද අපේ මතකයේ රැුඳිලා තියෙන්නෙ. අනූව දශකයේදී තරගත වූ ටෙලිනාට්‍යයක් වන ‘රතු රෝස’ තවමත් අපේ හිත්වල රැුඳිලා තියෙනවා. ඊට පස්සෙ ආදරය පිළිබඳ කතා කරන හිතට වදින ටෙලිනාට්‍යයක් අපිට ලැබිලා නැහැ. චිත‍්‍රපට පිළිබඳ තියෙන්නෙත් ඔය වගේම තත්ත්වයක්. අපි පාරම්බෑවට අඩුම තරමේ හින්දි සිනමාපටයක ළඟින්වත් යන තරමේ ආදර කතාවක් ගොඩනගන්න අපිට හැකි වෙලා තියෙනවද? තවමත් අපි බඩගාගෙන යන ගමනක් තියෙන්නෙ. ඉදිරියේදී හෝ එවැනි නිර්මාණ බිහිවෙයි කියලා බලාපොරොත්තු වෙනවා.
                              
                                  යෂ් චොප්රා කියන්නෙ හින්දි සිනමාවේ හිටපු විශිෂ්ඨතම ප්‍රේම කතා තිරයට ගෙනාපු නිර්මාණකරුවායි. ඔහුගේ පේ‍්‍රම කතා පේ‍්‍රක්ෂක, විචාරක සම්මානයට පාත‍්‍ර වුණා. ඔහුගේ නිර්මාණ ගැන අහපු වෙලාවක ඔහු දුන්නෙ මෙහෙම උත්තරයක්. ‘මම ආදරය ගැන චිත‍්‍රපට කරන්නෙ නැහැ. මම කරන්නෙ මානව සබඳතා ගැන චිත‍්‍රපට’.
                                   
                                              ඇත්තටම අපිට අමතක වෙලා තියෙන්නෙත් ඔය කාරණාවම තමයි. අපි ආදරය කරන්න දන්නෙ නැති ජාතියක්. නැත්නම් ආදර තිරයට ගේන්න බැරිකමක් නැහැ. සැබෑවටම සමාජයට පුද්ගලයන්ට ආදරය කරන මිනිසුන් අතින් නිර්මාණ බිහිවෙයි කියලා අපි බලාගෙන ඉන්නවා. මොකද අපි වගේ රටකට එවන් නිර්මාණ වැඩි වැඩියෙන් අවශ්‍යයි. තරුණ නිර්මාණකරුවන් හෝ මේ පිළිබඳ හොඳ කියවීමකින් පසුව නිර්මාණ බිහිකරනවා නම් වඩා සාර්ථක කලාවක් අපිට දැකගත හැකි වෙයි.

                    එහෙම නැතිව යුරෝපයේ හෝ දකුණු ඇමෙරිකාවේ හෝ ආසියාවේ කොණක ‘සම්භාව්‍ය’ යැයි කියාගන්නා සිනමාවක් වෙනුවෙන් ජීවිතය පුද කරනවා දැයි සිතා බැලිය යුතු වෙනවා. කොටින්ම අපි මේ භූවිෂමතාවය හඳුනාගත යුතු වනවා. ඒ භූවිෂමතාවය තුළ අපිට බොහෝ දේවල් තේරුම් ගන්න අවකාශය සලසනවා. විශේෂයෙන් මේ ඝර්ම කලාපීය රටේ හදවත් ගැහෙනා හඬ අප ඉගෙන ගත යුතු වෙනවා. එසේ නොවුණහොත් වල් බිහි වූ ‘ආදරයන්’ ගැන කුණුහරුප නිර්මාණ කරනා තවත් පිරිසක් අනාගතයේ එකතු වේවි.

Saturday, October 19, 2013

ආදරය බෙදා ගන්න ජීවිතයම වී (Love story by Kasun Samarakoon)

ආදරය බෙදා ගන්න ජීවිතයම වී

හෙමින් හෙමින් වැටුණු වැහි බිංදු පොළොව සිපගන්නට පටන් ගත්තා. වැස්සත් එක්කම පිනිමල් අතුරුදන් වෙනකොට ඒ හිරිපොද අස්සෙන් දෙන්නෙක් නුවර වැව රවුම අද්දරින් ඇවිද යන්නට වුණා. ඒ දෙන්නා කිටි කිටියෙ බදාගෙන හිටියෙ. රෝස පාට මල් වැටුණු ලස්සන පොඩි කුඬේ අස්සේ දෙන්නටම වැස්සෙන් බේරෙන්න ඉඩක් තිබුණෙ නැහැ. ඒත් එකිනෙකාගේ හදවතින් පිටවෙන හුස්ම පොදේ උණුසුමත් දැනෙන තරමට ළංවෙලා හිටපු ඒ දෙන්නට වැස්ස ගැන වගක්වත් තිබුණේ නැහැ. වචනෙන් කියන්න බැරි මොකක්දෝ අවිනිශ්චිත හැඟීමක් මේ දෙන්නගේ ඇස්වල තිබුණා. ඔවුනොවුන් දකින හැම මොහොතෙම ලොකු වෙන කළු ඉංගිරියාව හැම වෙලාවෙම හැංගෙන්නයි උත්සහ කළේ. දෙදෙනාටම තිබුණේ එකම සිතුවිල්ලක් විතරයි. ඒ මේ ආදරණීය උණුසුමේ තවත් මොහොතක්.... තවත් මොහොතක්... රැුඳිලා ඉන්න. නෙත් කෙවිණිවලට ක`දුළු බිංදු පිරෙන්න ළං වෙනකොට තෙත් වෙලා තිබ්බ බංකුවක් උඩ දෙන්නම වාඩිවුණේ පුරුද්දට වගේ. ඉස්සරහින් දළදා මාලිගාව පේනවා. ඉර බැහැලා නොගියත් වැහි කෝඬේ හින්දා වටපිටාව අඳුරු වෙලා. දළදා මාලිගාවේ ලයිට් එක දෙක පත්තු වෙනවා. ඒවා පෙනෙන්නෙ වැහි පොද අස්සෙන් බොඳ වෙලා. රශ්මි, නිහාල්ගෙ අත හෙමිහිට අල්ල ගත්තා. ඇගේ අත ටික ටික නිහාල්ගෙ අතටම ගුලිවෙලා ඔහුටම සන්තක වුණා. නිහාල් අනෙක් අත රශ්මිගේ ඇඟ වටේට දැම්මා. ඇගේ උණුසුම තව තවත් ඔහුව ජීවත් කරවන්න සමත් වුණා. හුළඟත් එක්ක අකීකරු වුණු රශ්මිගේ කොණ්ඩෙන් හමපු සමන්පිච්ච සුවඳත් එක්ක ඔහු ජීවත් වෙන්න පටන්ගෙන දැන් ගොඩක් කල් වෙනවා. ඔහු තවත් ළං වෙලා රශ්මිගේ නළල මත තොල් තිබ්බා. නිහාල් රශ්මිගේ නළලත සිපගන්න කොට ඔහුටම නොදැනී ඇසිපිය පියවුණා. අතීතය සිනමාපටයක් වගේ මතක ගබඩාවෙන් එළියට පැනලා දුවන්න ගත්තෙ ඒ වෙලාවෙයි.

අනන්තයක් වගේ දැනුණු සිපගැනීමේ කාලය ක්ෂණිකයෙන් අවසන් වුණා. වාවගන්න බැරි දුකකුත් හදවතේ ඉතිරිවෙලා. වෙනදා වගේම වාහන, මිනිස්සු වේගයෙන් එහෙ මෙහෙ යනවා. ඒ අස්සෙ රශ්මිගේ ඇස්වලින් වැටුණු උණුසුම් කඳුළු බිංදුවක් දෙකොපුල් දිගේ පහළට ගලාගෙන යන්න වුණා. නිහාල් ඒක දැක්කත් ඔහු අහක බලාගත්තා. ඒ ඔහුගේ නෙත් අගට ආව කඳුළු රශ්මිටත් හොරාවට පිහිදා ගන්න.

‘නෝනටයි මහත්තයටයි, වාසනාවන්ත ජීවිතයකට පාර හදාගන්න, අද අදින ස්වීප් එක්ක ගන්න. වාසනාව කොයි වේලෙ කොහොම කැරකෙයිද කියලා කවුද දන්නෙ මහත්තයා’ ලොතරැුයි වෙළෙන්දා එහෙම කියනකොට රශ්මි බයෙන් වගේ නිහාල්ගෙ අත තවත් තදින් අල්ල ගත්තා. නිහාල් ටිකට් එකක් ගත්තට පස්සෙ වෙළෙන්දා යන්න ගියා.

‘අපිට නැත්තෙම වාසනාව තමයි’ නිහාල් යටිතොල විකාගන්න ගමන් කිව්වා. රශ්මි අතකින් නිහාල්ගෙ කට වැහුවා.

‘හැමදාම මම යන්න කලින් ඔයා මගේ නළල ඉඹින කොට ඔයා දන්නෙත් නැතිව ඇස්වලට කඳුළු පිරෙනවා. මට එතකොට යන්න හිතෙන්නෙ නැහැ, ඔයා හැමදාම අහනවා ඇයි එක සැරේම කලබලෙන් දුවන්නෙ කියලා. ඒ හැමදාම මාව දාලා ‘ආදරෙයි, කියලා මූණ ඉම්බට පස්සෙ මට ‘ගුඞ් නයිට්’ කියන්නවත් ශක්තියක් නැති වෙනවා. මගේ ආත්මෙම ඔයාගේ පාමුල තියලා දුවන කොට ඒ යන්නෙ මම නෙවෙයි මළ කඳක්’ රශ්මි අනික් අතින් එයාගෙ කඳුළු පිහදාගෙන කතා කරද්දී නිහාල්ට දැනුණෙ ඇය තමන්ට ගව් ගණනක් දුර ඉඳන් කතා කරනවා වගේ.

‘ඔයා අඬනවා දකින්න මං ආස නැහැ, ඒ වගේම මගේ කඳුළු ඔයා දකිනවටත් මම ආස නැහැ’

රශ්මි හෙමිහිට නිහාල්ගෙ දෑස් මත තිබ්බ අත ඔහුගේ මුව අසලට ළං කළා. නිහාල් බොඳවුණ දෑසින් රශ්මිගෙ අත අරන් ඉම්බා. ආත්මයම ගහගෙන යන තරම් හයියෙන් නුවර වැවේ ඉඳන් හුළඟක් ආවා. ඒ හුළඟත් එක්කම රශ්මි දිග සුසුමක් පිට කළා. ඊට පස්සෙ ඉතාමත් හෙමින් තම හෑන්ඞ් බෑග් එකෙන් මුද්දක් එළියට ගත්තා. මුද්ද එළියට ගනිද්දිම නිහාල් කැකෑරෙන වේදනාවෙන් අහක බලා ගත්තා. රශ්මි වැරැුද්දක් කරනවා වගේ හොරෙන් ඇගේ වමතේ වෙදැඟිල්ලට මුද්ද දා ගත්තා.

‘මේක ආදරේ නෙවෙයිද?’ නිහාල් ඇහුවේ අපහසුවෙන්.

‘ඔයා මොනවද මේ කියන්නෙ, ඔයා තමයි මගේ ජීවිතේ මට ලැබුණ හොඳම දේ. ඒත් මම පරවුණ මලක්, අපේ දෛවය මේකයි, කවදාවත් අපි හැබෑවට ආදරේ කරන කෙනා අපට නීත්‍යනුකූලව ලැබෙන්නෙ නැහැ’

‘එතකොට මම කවුද?’

රශ්මි තමන්ගෙ දෑතම නිහාල්ගෙ දෙකම්මුල්වලට තියලා තද කෙරුවා. නිහාල්ගෙ දෑස් දිහා බලාගෙන කතා කරන්න තම අන්තිම ආත්ම ශක්තියත් යොදා ගන්න තරම් පහළට වැටෙන්න රශ්මිට සිද්ධ වුණා. ඇගේ හිත එහෙ මෙහෙ දුවනවා. ඒත් නිහාල්ගෙ ඇස් දැක්කහම ඔක්කොම නතර වෙනවා. රශ්මි හැඬුමකට ආසන්න ස්වරයකින් කතා කරන්න වුණා.

‘ඔයා මේ කිසිදේකට වැරැුදි නැහැ, අපි හිතන්නෙ නැති වෙලාවට අපිට සමහර දේවල් කරන්න වෙනවා. මම බැන්දා. ඒ ඔයා හම්බ වෙන්නත් අවුරුදු ගාණකට කලින්.. ඒත් ඒ ආදරයට නෙවෙයි අනාරක්ෂිත බව නැති කරගන්න. ඊට පස්සෙ ඔයා මුණගැහුණා. හොඳ යාළුවෙක් විදිහට, මං ආසම කරන ගතිගුණ එක්ක, මට හොඳ සහෝදරයෙක් වුණා. කවදාවත් ආදරේ නොකරපු මට ඔයා පෙම්වතෙක් වුණා, ඔයාව නැති කරගන්න බැරි හින්දා බොරු කිව්වා, බැඳපු ගෑනියෙක් එක්ක කොල්ලෙක් යාළුවෙන්නෙ සෙක්ස් කරන්න. ඒත් අවුරුද්දක එෆයාර් එකකදී අපි කරපු නැති එකම දේ ඒකයි. ඒකට හේතුව ඔයාගේ විනය. ඔයාට තව තවත් බැඳෙන්න එක හේතුවක්. දැන් අපිට සමුගන්න වෙලා. මට යන්න දෙන්න.., ඔයා ඔයාගේ ලෝකෙටත් මං මට නියම වුණ ලෝකෙටත්’

⋆ ⋆ ⋆
නිහාල් සහ රශ්මි නුවර වැව් රවුමේදී එකිනෙකාගෙන් වෙන් වෙන්නේ ‘අසම්මත’ කියන සම්ප‍්‍රදාය ආරක්ෂා කරගෙනයි. අපේ ජීවිත තුළදී මෙවන් ‘අසම්මත ’ යැයි හඳුන්වන රොමෑන්ටික් ආදරයන්  ඕනෑ තරම්. එවන් අසම්මත පේ‍්‍රමයන්හි ඉදිරියේදීත් මුණගැහෙනවා මෙම ඉඩකඩින්.

එන්න
අප හා
දෝතින්.
වට්ටියක් ගෙන
සිසිලස සමග
ආදරය බෙදා ගන්න
ජීවිතයම වී

Friday, October 18, 2013

ලක්ෂිත ප‍්‍රසාද් වීරසේන(Lakshitha Prasad Weerasena) interview

අපේ කණ්ඩායමේ එක්කෙනෙක්වත්  සිනමාපටයක් කිරීමට  මුහුකුරා ගිය තත්ත්වයක් පෙන්නුම් කරන්නේ නැහැ - ලක්ෂිත ප‍්‍රසාද් වීරසේන(Lakshitha Prasad Weerasena) 


ලක්ෂිත ප‍්‍රසාද් වීරසේන යනු කෙටි සිනමාපට ක්ෂේත‍්‍රයේ වර්ෂ ගණනාවක සිට නමක් රඳවමින් සිටිනා දක්ෂ තරුණ නිර්මාණකරුවෙකි. ලක්ෂිත 2012 වර්ෂයේ තරුණ සේවා සභාව විසින් සංවිධානය කළ ශ‍්‍රී ලංකා තරුණ සිනමා අස්වැන්න කෙටි චිත‍්‍රපට තරගයේ දෙවැනි ස්ථානය හිමි කර ගත්තේය. ඒ ඔහු නිර්මාණය කළ ‘සුරේෂ්’ (2011) කෙටි චිත‍්‍රපටයටය. ‘සුරේෂ්’ කෙටි චිත‍්‍රපටය 2011 කොළඹ ජාත්‍යන්තර කෙටි චිත‍්‍රපට උළෙලේ ජූරියේ විශේෂ සම්මානයට පාත‍්‍ර විය. ‘ඇජෙන්ඩා 14’  සිනමා සම්මාන උළෙලේ අනාගතයේ බලාපොරොත්තු තැබිය හැකි තරුණ සිනමාවේදියාට හිමි සම්මානය ලක්ෂිත දිනාන්නේ I Love Her/Him කෙටි චිත‍්‍රපටය වෙනුවෙනි. අනතුරුව ඔහු 2012 යුනිවොටෙක්  කෙටි චිත‍්‍රපට සම්මාන උළෙලේ හොඳම අධ්‍යක්ෂවරයාට සහ හොඳම චිත‍්‍රපටයට හිමි සම්මානය දිනාගත්තේය.මේ වනවිට කෙටි චිත‍්‍රපට හතක් අධ්‍යක්ෂණය කර ඇති ලක්ෂිත ගීත රූප රචනා විශාල සංඛ්‍යාවක්ද අධ්‍යක්ෂණය කර ඇත.
  
Q.කවිය, ගීතය, නවකතාව ආදී ප‍්‍රකාශන මාධ්‍ය රැුසක් තිබියදී ඔබ කෙටි චිත‍්‍රපටය තෝරාගන්නවා. මීට හේතුව කුමක්ද?
A.ලංකාවේ කෙනෙක් කෙටි චිත‍්‍රපටයක් කරන්න පෙළඹෙන්නෙ මොන කාරණා හේතු කරගෙනද කියලා අපි පළමුව සිතිය යුතු වනවා. මොකද වෙනත් මාධ්‍ය  ඕනෑ තරම් තිබෙනවා තමන්ගේ ප‍්‍රකාශය ඉදිරිපත් කරන්න. බොහෝ පිරිසක් කෙටි චිත‍්‍රපට කරන්නෙ මෙම ක්ෂේත‍්‍රයට පැමිණීමේ බලාපොරොත්තුවෙන්. ඒ හරහා දිගු සිනමාවට පිවිසෙන්නෙ කොහොමද කියන සිහිනය දකිනවා. මම ඉන්නෙ ඒ වගේ මතයක නෙවෙයි. කෙටි චිත‍්‍රපටකරුවෙක්ව ලංකාව තුළදී ගණන් ගන්නෙ නැති මට්ටමක තියෙන්නෙ. හැබැයි ගෝලීය වශයෙන් කෙටි චිත‍්‍රපටකරුවෙක් යනු සැබෑම නිර්මාණකරුවෙක් වනවා. හැබැයි අපි ඉන්න තත්ත්වයත් එක්ක ඒ මහා සංස්කෘතිය ග‍්‍රහණය කරගන්නට නොහැකි වෙයි. මට තවම ජාත්‍යන්තර වශයෙන් සම්මාන ලැබිලා නැහැ. නමුත් ජාත්‍යන්තර වශයෙන් ඇගැයීම හරහා හෝ පිළිගැනීම හරහා කෙටි චිත‍්‍රපටකරුවෙක්ව නිශ්චිත ස්ථානයක ස්ථානගත වනවා. කෙටි චිත‍්‍රපටකරණය හරහා ලැබෙන අත්දැකීම් දිගු සිනමා නිර්මාණයකට පාදක වෙන්න පුළුවන්. නමුත් එය අත්‍යවශ්‍යතාවක් නොවෙයි.


Q.නමුත් අපි දන්නවා කාලයකට පෙර සිනමාවට අධ්‍යක්ෂවරයෙක් වශයෙන් පැමිණීමේදී කෙටි චිත‍්‍රපට දෙකක් අධ්‍යක්ෂණය කර තිබීම මූලික සුදුසුකමක් වුණා?

A.ඒක මටත් ගැටලූවක්. මොකද කෙටි චිත‍්‍රපට කරලා මට පැවැත්මක් ඇති වෙලා නැහැ. ශ‍්‍රී ලංකාවේ සිනමාවේ ස්වර්ණමය යුගයේදී තිබුණා කෙටි චිත‍්‍රපට දෙකක් නිර්මාණය කළොත් දිගු චිත‍්‍රපටයක් සඳහා අවස්ථාව ලැබෙනවා. එම කෙටි චිත‍්‍රපට කරන්නත්  ඕනෙ ‘සිනෙ’ මාධ්‍යයෙන්. දැන් ඒ තත්ත්වයන් නැහැ. ඩිජිටල් මාධ්‍ය ඔස්සේ මෙම ක්ෂේත‍්‍රයට පැමිණෙන්න තියෙන ඉඩකඩ වැඩිවෙලා තියෙනවා. හැබැයි මෙරට පවතින පහසුකම් සමග එම තත්ත්වය ඇහිරී තිබෙනවා. මොකද ඩිජිටල් සිනමාවට ලංකාව තුළ තැනක් ලැබී නැහැ.


Q.අපි දකිනවා බොහෝ රූප මාධ්‍යයෙන් නිර්මාණ කරගන්න නිර්මාණකරුවන් තම නිර්මාණ තුළම වඳ භාවයට පත් වෙනවා. ඔබ මොන වගේ ක‍්‍රියා මාර්ගද ගන්නෙ මෙම අසාර්ථක වීමෙන් ගැලවීමට?

A.මම කෙටි චිත‍්‍රපටයක් කරද්දී වැඩිපුරම සැලකිලිමත් වෙන්නෙ තිර රචනයටයි. තිර රචනාවේදී අවස්ථා, සිද්ධි, දෙබස් කුමනාකාරයෙන් තිබෙනවාද, ඒවායේ උචිත අනුචිත බව කොහොමද කියන කාරණා විශේෂයෙන් සැලකිලිමත් වනවා. අනෙක් කාරණය තමයි මගේ ප‍්‍රස්තූතවලට කතා නිර්මාණය වන්නේ අත්දැකීම් ආශ‍්‍රයෙන්. කෙටි-වාර්තා චිත‍්‍රපටයක් නිර්මාණය කරනවා නම් ඒ සඳහා දිගු කාල පරාසයක් ගන්නවා අධ්‍යයනය කරන්න. දිගු සමීක්ෂණයක් කරනවා අදාළ ප‍්‍රස්තූතය පිළිබඳ. ඇතැම් කෙටි චිත‍්‍රපට රචනා කිරීමට මාස හයක් වැනි දිගු කාලයක් ගතවනවා. එය ඉතා වෙහෙසකර කටයුත්තක්. නමුත් සෑම දෙයක්ම පරිපූර්ණ නොවුණහොත් තිර රචනාවේ අඩුපාඩු මතුවෙනවා. අත්දැකීමක් ආශ‍්‍රයෙන් කෙටි චිත‍්‍රපටයක් නිර්මාණය කිරීමේදී ඇතැම් අවස්ථාවල අදාළ සිද්ධියට හෝ අවස්ථාවට සම්බන්ධ වූ පුද්ගලයන් හමුවෙලා ඔවුන්ගේ අත්දැකීම් උකහා ගන්න උත්සහ කරනවා. ලංකාව ඇතුළෙ තිර පිටපත් පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නයක් පවතිනවා. ඒ තුළ හොඳ තිරපිටපත් නැති තරම්. මොකද හොඳ තිරපිටපතකට අත්දැකීම් විතරක් මදි. ඒ සඳහා විශාල අධ්‍යයනයක් සිදුකළ යුතු වෙනවා.ඕකට හොඳ උදාහරණයක් මං කියන්නම්. බොලිවුඞ් අධ්‍යක්ෂ අනුරග් කාශ්‍යප් ලංකාවට ආපු වෙලාවේ අපි සමග මෙහෙම කිව්වා. ‘කෙනෙක්ට තම මනස ඒකාග‍්‍රතාවකින් ලියන්න පුළුවන් නම් ඒක තමයි තිරපිටපත’ කියලා. ඔහු තව දෙයක් කිව්වා ‘සිනමා පාසල් හරහා කරන්නෙ ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන්ගේ පීඩනය වැඩි කිරීමක්’ කියලා. ඔහුගේ මතය තිබුණේ සිනමා පාසලක් අවශ්‍ය නැහැ ඒ වෙනුවට ස්වයං අධ්‍යයනයකින් සිනමාව හදාරන්න සහ එවිට සිනමාව කරන්න පුළුවන් කියලා. ඔහු කියනවා ඔහු තිර පිටපතක් රචනා කරලා ඒක හොඳ නැහැ කියලා හිතුණොත් වීසි කරනවා කියලා. අපේ රටේ වෙන්නෙ හැදෑරීමකට වඩා උඩින් අහුලාගත්ත දේවලින් තිර පිටපත් රචනා කිරීම. ඒක අපිට පැහැදිලිව දකින්න පුළුවන් මෙරට සිනමා කර්මාන්තය දිහා බලපුවාම. ලංකාවේ හොඳ මට්ටමේ පවතින්නෙ කොයි තරම් සීමිත සිනමාපට සංඛ්‍යාවක්ද.

Q.අපේ සිනමාව තුළ විශිෂ්ට අධ්‍යක්ෂවරුන් බිහි වී තිබෙනවා. තරුණ සිනමාකරුවන්ට ඔවුන්ගෙන් ලැබෙන උපකාර ගැන සෑහීමකට පත් වෙන්න පුළුවන්ද?

A.මේ ක්ෂේත‍්‍රය තුළ විශාල ගැටලූ තියෙනවා. විශේෂයෙන් මානුෂීය සබඳතා තුළ. උදාහරණයක් විදිහට අලූතින් බිහිවන සිනමාකරුවන් කීයෙන් කීදෙනාටද ක්ෂේත‍්‍රයේ පරණ අයගෙන් උදව් ලැබෙන්නෙ. ප‍්‍රවීණ යැයි කියා ගන්නා අයගෙන් බොහෝ දෙනෙක් ආත්මාර්ථකාමියි. මං අහන්නෙ දක්ෂ තරුණ නිර්මාණවේදීන්ගේ තිරපිටපතක් හෝ තේමාවක් අරන් සිනමාපටයක් කරන්න උදව්වක් කරන්න බැරිද? ඒකෙදී කරන පුද්ගලයා වැදගත් නැහැ. මං කියන්නෙ එහෙම කරලා අපිට ජාත්‍යන්තර සිනමා උළෙලවලට සිනමාපට යවන්න පුළුවන්. මං කියන්නෙ නැහැ ඒවයින් ජයග‍්‍රහණ කරන්නම  ඕනෙ කියලා. නමුත් ඒ හරහා තරුණ නිර්මාණ ශිල්පීන්ට අවස්ථාවක් උදාවෙනවා. සමහර වෙලාවට අපි රචනා කරන තිරපිටපත සාකච්ඡුා කරගන්න ප‍්‍රවීණයකුගෙන් වෙලාව වෙන් කර ගන්න පවා අපහසු වෙලා තියෙනවා. සමහර වෙලාවට එහෙම සාකච්ඡුා කෙරුවට පස්සෙ අලූතෙන් කෙටි චිත‍්‍රපටකරුවෙක් වශයෙන් එන්න ඉන්න කෙනා එය අතහැර දානවා. මේ තත්ත්වය හරිම කනගාටුදායකයි.

Q.ඔබ කිව්වා සිනමා පාසලකින් සිදුවන විශාල කාර්යයක් නැහැ කියලා.සිනමාව පිළිබඳ ඇකඩමියාවක හිටපු ඔබ එහෙම චෝදනා කරන්නෙ ඇයි? මොකක්ද මෙතන තියෙන අඩුපාඩුව?

A.සිනමාව කියන්නෙම තනිවම ඉගෙනගත යුතු දෙයක්. මම ‘ඩිජිටල් මීඩියා ඇකඩමි’ එකේ පළමු කාණ්ඩයේ හදාරපු කෙනෙක්. ඇත්තටම අපේ කණ්ඩායමේ එක්කෙනෙක්වත් දිගු සිනමාපටයක් අධ්‍යක්ෂණය කිරීමට තරම් මුහුකුරා ගිය තත්ත්වයක් පෙන්නුම් කරන්නේ නැහැ. හැබැයි ඔය තත්ත්වයෙන් මිදෙන පිරිසක් ඉන්නවා. නමුත් ඔවුන්ටත් තම හැකියාව ප‍්‍රදර්ශනය කරන්න අවස්ථාවක් නැහැ. මොකද ඔවුන්ගේ නිර්මාණ සඳහා මුදල් යොදවන්න කෙනෙක් නැහැ. මට ලක්ෂ 10ක් දෙනවා නම් දිගු-සිනමාපටයක් කරන්න සූදානම්. ඇත්තටම ලක්ෂ 10ක් කියන්නෙ ‘නෝ බජට්’ ෆිල්ම් එකක්.

Q.ඔබගේ සිනමා නිර්මාණ සඳහා කුමන නිර්මාණ ශිල්පීන්ගේ බලපෑමක් සිදුව තිබෙනවාද?

A.මගේ නිර්මාණවලට බලපෑ අධ්‍යක්ෂවරු ගණනාවක් සිටිනවා. අනුරග් කාශ්‍යප් එක්කෙනෙක්. කොරියානු අධ්‍යක්ෂ කිම්-කී-දුක් තවත් කෙනෙක්. ඒ වගේම කාලොස් රෙගොඩාස්ගේ සිනමා ශෛල්‍යය බොහෝ ප‍්‍රිය කරනවා. ලංකාවේ නම් අශෝක හඳගමගෙ සිනමා නිර්මාණවලට විශාල කැමැත්තක් දක්වනවා. හැබැයි මම අනුකරණය කරන්නේ නැහැ. ඔහුන්ගේ නිර්මාණ මගේ නිර්මාණ සඳහා බලපා තියෙන්න පුළුවන්. ඒ වෙන්නෙ අනුගමනය කිරීම හරහායි. මොකද මේ එක් එක් සිනමාකරුවන්ට ඔවුන්ටම ආවේණික සිනමා රීතීන් පවතිනවා. මම අනුරග් කාශ්‍යප්ට කැමැති වෙන්නෙ ඔහු යථාර්ථය ඒ ආකාරයෙන්ම තිරයට ගේන්න සමත් වෙනවා. අනුරාග් කාශ්‍යප් විශාල වශයෙන් කැමරා තාක්ෂණය හෝ වෙනත් තාක්ෂණයන් භාවිත කරන්නේ නැහැ. නමුත් ඔහුගේ ප‍්‍රකාශනය ප‍්‍රබලයි. ‘කිම්-කී-දුක්’ගෙ සිනමාපටවල ඔහු කතන්දරය ගලපා ඇති ආකාරය විශිෂ්ටයි. මොකද ඔහුගේ තියෙන්නෙ ළයාන්විත රිද්මයක්. අශෝක හඳගම ගත්තොත් ඔහුගේ දෙබස් රචනය ඉතා ප‍්‍රබලයි.

Q.ඉහත සඳහන් කළ විදේශීය අධ්‍යක්ෂවරු තමන්ගේ පේ‍්‍රක්ෂකාගාරය ගැන හොඳින් දැන හිටියා. ලංකාව තුළ මේ තත්ත්වය ඔබ දකින්නෙ කොහොමද?

A.අපේ බොහෝ නිර්මාණකරුවෝ හඳුනන්නේ නැහැ ලංකාවට ගැළපෙන්නෙ කුමනාකාර නිර්මාණද කියලා. මම දැකපු ලංකාවට ගැළපෙන සිනමා නිර්මාණ දෙකක් තියෙනවා. ඒ උභර්තො පැසලොනි කරපු ‘මචං’ චිත‍්‍රපටයත්, බුඩි කීර්තිසේන කරපු ‘මිල්ලෙ සොයා’ චිත‍්‍රපටයත් ‘මචං’ සියයට සියයක් ලංකාවේ සිනමාපටයක් නෙවෙයි. එය අධ්‍යක්ෂණය කරන්නෙ ඉතාලි ජාතිකයෙක්. හැබැයි ප‍්‍රසන්න විතානගේ අධ්‍යක්ෂණය කරපු ‘ඉර මැදියම’ චිත‍්‍රපටයත් ලාංකේය සමාජයට ආමන්ත‍්‍රණය කරන්න උත්සහයක් අරන් තියෙනවා.

Q.මේ වනවිට කෙටි චිත‍්‍රපටකරුවන් 2000ක් පමණ ලංකාව පුරා විසිර සිටිනවා. නමුත් ඉන් බහුතරයකට සිනමාත්මක යොමුව පිළිබඳ ගැටලූ පවතිනවා. හොඳ නිර්මාණ බිහිවෙනවාට වඩා කුමක් හෝ දෙයක් කිරීම රටාවක් බවට පත්වෙලා තියෙන්නෙ. ඔබට සමගාමීව ඉන්න බොහෝ නිර්මාණකරුවන්ට මෙය සිදුවෙලා තියෙනවද?

A.මේ ක්ෂේත‍්‍රයේ තියෙන දෙයක් තමයි තමන්ව ‘මාකට්’ කරගන්නෙ කොහෙමද කියන එක. මොකද ක්ෂේත‍්‍රයේ පවතින තරගකාරී බවත් එක්ක බොහෝ දෙනෙක් බොහෝ වැඩ කරමින් ඉස්මතුවීමට උත්සහ කරනවා. මේ නිසා හැම කෙනාම මාකට් වෙන්න බලාගෙන නිර්මාණ කරන්න උත්සහ කරනවා. ඒ නිසා තවත් කෙනෙක්ට චෝදනා කරන්න පුළුවන්ද කියලා මට ගැටලූවක් තියෙනවා. හැබැයි ‘මාකට්’ වෙන්න කැමැති නැති කෙනා මේ තරගයට ඇතුළු වෙන්නෙ නැහැ. අපි ප‍්‍රකාශනයක් කරන්නෙ ඇයි? ඒක කරන්නෙ කොහොමද? අපි ඒ දේ කරන්නෙ එම ප‍්‍රකාශනය එළියට දාන්නම අවශ්‍යතාවක් අප තුළ නලියන නිසා. ප‍්‍රකාශනයට තමන් කොයි තරම් කැප වෙනවද කියන කාරණය තමයි නිර්මාණයක හොඳ නරක තීරණය වන්නෙ. හැබැයි අද වනවිට කවුරුන් හෝ කුමන ආකාරයේ නිර්මාණයක් කළත් එය ජනතාව පිළිගන්නවද, නැද්ද යන කාරණය කල්පනා කරලා බලන්න  ඕනෙ. තමන් දන්න දෙය තමන්ට දැනෙන දෙය සාර්ථකව ප‍්‍රකාශ කරන්න හැකි වෙන්න  ඕනෙ. මං පිළිගන්න දෙයක් තියෙනවා, ඒ තමයි මට වඩා දක්ෂ පිරිසක් නිර්මාණකරණයේ නිරත වෙනවා. මගේ වාසනාවට හෝ කිසියම් ගුණාත්මක භාවයකට මට සම්මාන ලැබිලා තියෙනවා. කෙටි චිත‍්‍රපටකරණයම සාමූහික ක‍්‍රියාදාමයක්. ඒ නිසා එකිනෙකා අතර සහයෝගිතාව අත්‍යවශ්‍ය සාධකයක් වෙනවා. ලංකාවේ අපි කරන්නෙ ළිඳක් ඇතුළෙ ඉඳලා ගෙම්බො ටිකක් එකතුවෙලා ළිං කටින් එළියට පනින්න බලනවා වගේ කාරණයක්. ළිඳෙන් උඩට පනින එක තීරණය වන්නෙ සහයෝග ය මත.

Tuesday, October 15, 2013

සමනල සන්ද්වනිය - Samanala Sandhawaniya

"පමාවී ඇවිත් උයනේ පිපෙන මල් නෙලාගනු බෑ"- සමනල සන්ද්වනිය


                            සමනල සන්ද්වනිය බලන්න යන්න වෙලාවක් හොයා ගත්තෙ බොහොම අමාරුවෙන්. කොහොමහරි මේක බලන්නම කියලා වතිලා මට කිව්වා.ඒක බලලා කතා කරමු  කිියලා.කොහොමහරි අද හවස(10/14) නුගේගොඩට ගියෙ සමනල සන්ද්වනිය බලන්නම කියලා හිතා ගෙන. වෙලාව ටිකක් වෑඩි නිසා මන් ගියා සරසවියට. ඒකෙ පොත් අස්සෙ තිබිලා සනස්ගල ලියපු ”කව්බෝය් ෆිල්ම් ස්ක‍්‍රිප්ට්” පොත අහම්බෙන් ඈස ගෑටුනා. ඒ පොතේ හරි අපූරු විස්තරයක් තියනව ”ඩාන්සින් ස්ටාර්” චිත‍්‍රපටිය ගෑන.ඒකෙ තිර රචනාව වෙනස් කලේ කොහොමද කියල හරි අපූරුවට ලියල තියනව.ඒ චරිත ගොඩක් මන් දන්න අය. ඒ හින්දම ඒකෙ පිටු ගොඩක් කෙටි වෙලවකින් කියෙව්වා. ඒකෙ තියනව හෑබෑම කලා කරුවෙක්ට තමන්ගෙ නිර්මාන වන්චා කරලා ඒවා වෙනස් කරලා බාල කරනකොට දෑනෙන හෑගීම ඒකෙ හොදට කියලා තිබ්බා.

                       ඒක කියවල චිත‍්‍රපටිය බලන්න වාඩි උනාම ලෝක දෙකක හිර උනා වගේ. කොහොම උනත් කතනයක් එක්ක ආරම්බ කරන චිත‍්‍රපටියක යම් දෙයක් කියන්න හදනව කියන කාරනේ මතු වෙනවා.කෝච්චියක් ඉස්සරහට යන දර්සනයකින් තමය් මේක පටන් ගන්නෙ. ඊට පස්සෙ සින්දුව එක්ක කතාවට එනවා.කතාව මන් කියන්න යන්නෙ නෑහෑ. මේ ෆිල්ම් එක තුල තියන ලොකුම අඩුව වෙන්නෙ කතාවට සිනමාත්මකව සාදාරනයක් ඉෂ්ට නොවීම.විසේසයෙන්ම සන්වේදි වෙන්න ඔනි අවස්තා වලදි කෑමරා බාවිතය අතින් බොහොම පහල මට්ටමකට වෑටෙනවා.සින්දු තුන සිනමා ගත කරලා තියෙන්නෙ රූපවහිනි නලිකාවක සන්ගීත වෑඩසටහනක් කරනව වගේ. මෙගා නාට්ය වලට ගෑලපෙන රූප රාමු මතු වෙලා පේන්නෙ. අනික සන්වේදි අවස්තාවල පිටපත ඉල්ලනව ට‍්‍රෑක් ෂොට් නමුත් ඒක ලබා දීලා නෑ. ඒක මේ හොද කතාව දුර්වල කරන්න හේතුවක් වෙනවා. ඒ වගේම සන්ගීතය බාවිතා කිරීමේදී අවෂ්යම තෑන් කිහිපයකට සන්ගීතය යොදාගෙන නෑ.
      
                                  විශේෂයෙන් යම් කිසි සිද්ධිදාමයක උච්චස්ථානයකට එනකොට ඒක සිනමා කැමරාව හරහා පේ‍්‍රක්ෂකයාට ලබාදෙන්නෙ කොහොමද කියන කාරණාවේදී ජයන්ත පරදිනවා. මොකද ජයන්ත චන්ද්‍රසිරි කියන්නෙ හොඳ කතා ගේන කෙනෙක්. නමුත් ඒවා සිනමා භාවිතාව ඇතුළෙදී අවුලක් බවට පත්වෙනවා. අපි මේක දකිනවා ඔහුගේ ‘අග්නිදාහය’ සිනමාපටයෙදීත්, ජයන්ත ගොඩක් දේවල් දකින්න උත්සහ කරන්නෙ අති සමීපරූප, සමීප රූප සහ මධ්‍යම රූප හරහායි. ඒක සාධාරණී කරනය කරන්න පුළුවන් එකම විදිහ මේක සියලූම විද්‍යුත් මාධ්‍ය වෙත කරපු දෙයක් කියලා අත පිහදාගන්න එක. නමුත්  එහෙම කරන්නෙ කොහොමද හොඳ ප්ලොට් එකක් නරක විදිහට තිරයට ආවහම පේ‍්‍රක්ෂකයෙක් විදිහට පුදුම තරහක් දැනෙන්නෙ අධ්‍යක්ෂවරයා එක්ක.  මේ  චිත‍්‍රපටයෙ සින්දු තුනක් තියෙනවා. හැබැයි අර ‘කව්බෝයි’ ස්ක‍්‍රිප්ට් එකේ සන්සස්ගල ලියලා තියෙනවා වගේ සින්දු හයක් එක්ක චිත‍්‍රපටයක් කරන්න සුසාර දිනාල්ට අවශ්‍ය වුණාට ඒ මට්ටමට ජයන්ත වැටිලා නැහැ. නමුත් ජයන්තට තිබුණා මීට වඩා හොඳ දෙයක් කරන්න. උදාහරණයක් විදිහට අපි සින්දු තුන ෂූට් කරලා තියෙන විදිහ ගත්තොත් ඒවා කට් වෙන්නෙ බොහොම කෙටි පරාසයක. සංගීතය තුළින් ධ්වනිතවන  ආතතිය රූප රාමුවෙන් වියැකී යනවා. එතකොට මේ පරස්පරතාවය කොහොමද විසඳෙන්නෙ. චිත‍්‍රපටය ආලෝකකරනයෙන්, ඇඳුම් නිර්මාණයෙන් රංගනයෙන් මේ ගතිය මඟහැර ගන්න හැඳුවත් ඒ හිරවීම දරාගන්න අමාරුයි

              මේක ‘කන්ටි‍්‍රලව්’ (Country Love) එකක් එහෙම නැතිනම් හඹාගෙන යන ආදරයක් තියෙන එකක්. හරියට ඔයැ ඍැ්ාැර වගේ ඒ තත්ත්වය තිබියදීත් මේකෙන් මතුවෙන්නෙ මෙගා නාට්‍යයක ලක්ෂණ. ඒක ජයන්ත චන්ද්‍රසිරි දිගුකාලීනව ටෙලිනාට්‍යවලට හිරවීම සමග සිදුවූ දෙයක්  වෙන්න පුළුවන්. මොකද චිත‍්‍රපටයෙ ප‍්‍රමුඛ  එහෙම නැත්නම් ‘කී’ (Key) සීන් එක තමයි ගායකයා (වගීෂ) මහලූ කාන්තාවට (පුණ්‍යා) ලියුම දෙන අවස්ථා ඒක ‘මාර’ දෙයක් වෙයි කියලා පුල පුලා බලා හිටියෙ. නමුත් එහෙම දෙයක් වුණේ නැහැ. ගඟට ඉණි කැපුවා වගේ දෙයක් වෙලා තිබ්බෙ. සංගීතමය චිත‍්‍රපටයක. සංගීතය අතහැරීම හරියට වදපු දරුවා පොළව ගැහුවා වගේ. ඒ සීන් එක ඉවරවෙන කොට ජයන්ත චන්ද්‍රසිරි එක්ක තිබ්බ මානුෂීය සම්බන්ධය අවාසන් වෙලා. ඒ වගේමයි අන්තිම සීන් එකත්. ඒ සීන් දෙක ඉල්ලන ආතතිය කැමරාවෙන් අපිට පේන්නෙ නැහැ.
                                            කොහොම වුණත් මේ චිත‍්‍රපටයෙදී Score කරන පිරිසක් ඉන්නවා. ඒ අතරින් අමිල තේනුවර විශේෂයි. අමිලගෙ හෝඩිපොතේ මනමාලි’ ‘අත් අකුරු මල්වඩම’ කියෙව්වට පස්සෙ අමිලට කලියන්නම් බැරි බව මට තේරුණා. නමුත් ඔහු ප‍්‍රශස්ත වශයෙන් ගීත රචකයෙක් විදිහට මතු වෙනවා. ඒ වගේමයි ජයන්ත ලියපු ‘මගේ සිහින මැදුරේ’ ගීතයේ එන

‘පමාවී ඇවිත් උයනේ
පිපෙන මල් නෙලාගනු බෑ
සිහින පද ගැටී සැලෙනා
සුමුදු පෙති සිඹිනු බෑ’   
     කියන පදමාලාවෙන් චිත‍්‍රපටයෙ මුළු කතාංගයම හකුලා කියනවා.  ඒ වගේම පුබුදු චතුරංග රංගනය ප‍්‍රශස්ත මට්ටමක තිබුණා. ඔහු සහාය චරිතයක් නිරූපණය කළාට කැපී පෙනෙනම චරිත නිරූපණයක් පුබුදුගෙන් මතුවෙන්නෙ. කතාව පුරාම සංගීතය හුයක් ලෙස ගියත් එහි අත්‍යවශ්‍ය අවස්ථෘවලට සංගීතය දාලම නැහැ. හරියට වගීෂ ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ කෝච්චි පාර දිගේ ගමන් කරන අවස්ථාවේදී වගේ.
                                ‘සමනල සංධවනිය’ හරියට  ඉබාගාතෙ යන සංගීත කාර්යයෙක් වගේ. ඒක ඇතුළෙ හැබෑම කතාව ඒකයි චිත‍්‍රපටය පුරාම සයිකෝසීය ගැටලූවකට පේ‍්‍රමය හොයන තරුණයෙක්ගෙ කතාන්දරය චිත‍්‍රපටයෙ බාහිර කතන්දරය වෙලා අවසාන වශයෙන් මට කියන්න තියෙන්නෙ. ජයන්තට The Road Home , Malena, The Note Book, The Reader වගේ සිනමාපටවලින් තවත් ඉගෙනගන්න තිබ්බා කියලා. ෂෙලීගෙ වාක්‍යයක් වටා සිනමාව ගියාට ඒ තුළ ආදරය සේදිලා ගිහිං.

                      ඒ වගේමයි රවීන්ද්‍ර ගුරුගේ සංස්කරණය. ඒ සංස්කරණය තුළ සංස්කරණය නොවූ ගතියක් දකින්නට තියෙන්නෙ. රවීන්ද්‍ර ගුරුගේට කියන්න  ඕනෙ තාමත් අපේ රසිකයො මෝඩ නැහැ කියලා.  මේ ඔක්කොම අස්සෙ අභවය කතාවකට සංගීතමය ආශ්වාදයක් ලැබිලා. අපේ විඳීම අස්සෙ ඇති පශ්චාත් විඳවීම දැනෙනවා. මේක මට දැනෙන චිත‍්‍රපටයක්. මොකද මගේ ජීවිතෙත්  මගේ නිර්මාණ තුළත් අත්හැරගියපු ආදරයන්ගෙන් පෝෂණය වෙනවා. ඒ පෝෂණය තමයි  ගොඩක්වෙලාවට ගොඩක් අය සාහිත්‍යයට ගේන්නෙ. ඉතින් ශීතල පැත්තක උණුසුම් තරුණ හදවතක බලාපොරොත්තු සහගත ආදරය සහ ඒ ආදරයම තමාගේ ‘දෙය’ සහ ‘අනෙකා’ බවට අවසානයේදී පත්වීම කතාන්දරයක් ලෙස හොඳයි. නමුත් සිනමාත්මකව ඒක ගැටලූවක්. මව අහිමි දරුවෙක් වැඩහිටි ගැහැනියකට පෙම් කිරීම. ඊඩිපස් සංකීර්ණයම නිර්මාණයක්. මොකද ඇය සර්ව ශුභවාදී නිකළැල් චරිතයක් (යථයෙන් පිට) එවන් චරිතයකට ආදරය කරන්න පිරිමි සයිකෝසියාව කැමැතියි. නොඉඳුල් බවට කැමැතියි. නමුත් ඒ නොඉදුල් බව ඉඳුල් බව වෙලාවෙ. ආත්මීය කඩාවැටීම තමයි වගීෂ අන්තිමට කියන්නෙ ‘මං ලියුම දුන්නෙ ආපහු මගේ ජීවිතේ ගන්න‘ කියලා. ඒක තමයි සැබෑ සත්‍ය. මං කැමැතියි චිත‍්‍රපටයෙ අවසන් රූප රාමුවට. වගීෂගේ (Country Love) එක හුදු චරිතයක් වෙලා තනිව ඉන්නවා. ඒ තුළ ගීතය ඉතා හොඳින් ඇහෙනවා. නමුත් රූප  රාමුව නිශ්චල (Still)  කරලා ඒකෙ තදාත්මීය සට්ටනය නැතිකරනවා. කොහොම වුණත් අවසානයේ මටත්
‘මට මගේ නොවන ආදරයක් තිබුණා’       කියලා අවසානයේ මතක්  වුණා.

Friday, October 11, 2013

අශෝක හඳගම (Ashoka Hadagama) interview

 ජීවිතේ පරිණත වෙනකොට මීට වඩා ගැඹුරින් දකින්න පුරුදු වෙනවා-
අශෝක හඳගම  (Ashoka Hadagama)

අශෝක හඳගම යනු මෙරට සම්මානනීය සිනමා අධ්‍යක්ෂවරයෙක් පමණක්ම නොවෙයි. ඔහු කලා ලෝකයට එක්වන්නේ කවියෙක් වශයෙනි. අසූව දශකයේ අග තම කවිකමින් මනාව ප‍්‍රයෝජනයට ගත් හඳගම තම ආත්මීය ප‍්‍රකාශනයන් ඒ හරහා පිටතට දැමීය. අනතුරුව ඔහු සිය ප‍්‍රකාශන මාධ්‍ය වශයෙන් වේදිකාව තෝරාගන්නේය. ‘භූමිකා’, ‘හෙණ’, ‘මාඝාත’ වැනි සමාජ සංසිද්ධීන් රූපණය කරනා වේදිකා නාට්‍ය රැසක් ඔහු නිෂ්පාදනය කරයි. අනතුරුව 1992 වර්ෂයේදී ‘දුන්හිඳ අද්දර’ ටෙලිවෘතාන්තය හරහා ඔහු පුංචි තිරයට පැමිණෙයි. ‘දුන්හිඳ අද්දර’, ‘දියකැටපහන’, ‘සින්තටික් සිහිනය’, ‘මේ පාරෙන් යන්න’, ‘නැගෙනහිර වෙරළෙන් ඇසෙන හඬ’ යන ටෙලි නිර්මාණ අධ්‍යක්ෂණය කරන්නේය. අශෝක හඳගමගේ සිනමා දිවිය ඇරඹෙන්නේ, 1996 ‘චන්ද කින්නරී’ හරහාය. අනතුරුව ‘සඳ දඩයම’ (1996), ‘මේ මගේ සඳයි’ (2000), ‘තනි තටුවෙන් පියාඹන්න’ (2002) ‘අක්ෂරය’(2005) ‘වි¥’ (2010) සහ ‘ඉනි අවන්’ (2012) නිර්මාණය කරන්නේ ‘හඳගම’ සිය අනන්‍යතාව තහවුරු කරගනිමිනි. ඔහුගේ මෙම සිනමාපට දේශීය වශයෙන් මෙන්ම ජාත්‍යන්තර වශයෙන්ද ඇගැයීමට භාජනය විය.හඳගමගේ නවතම නිර්මාණය වන ‘ඉනි අවන්’ දමිළ මාධ්‍ය සිනමාපටයක් වෙයි. එය මෙවර ‘දෙරණ ලක්ස්’ සිනමා සම්මාන උළෙලේ ඇගැයීමට භාජනය විය. සම්මානලාභී අධ්‍යක්ෂ අශෝක හඳගමයන් හතර වැනි හරස්වීදියට මෙසේ එක්විය.

Q.අද ඔබව සිනමාකරුවෙක් වශයෙන් බොහෝදෙනා හඳුනාගත්තත් ඔබ දශක දෙකහමාරකට පමණ පෙර බොහෝ අය දැන සිටියේ කවියෙක් වශයෙන්. සිනමාකරුවෙක් වීමේ ගමනේදී කවියා මරණයට පත්වුණාද?

A.ඒක මං මෙහෙම විග‍්‍රහ කරන්නම්. කවිය කියන දෙය තාම මගේ හිතේ පවතිනවා. එය නැතිවෙලා ගිහිං නැහැ. උදාහරණයක් වශයෙන් ගත්තොත් මං කරන චිත‍්‍රපටයක ගීතයක් තිබෙනවා නම් එහෙමත් නැත්නම් මම රචනා කරනා කෙටිකතාවකට කවියක් අත්‍යවශ්‍ය වෙලා තියෙනවා නම් ඒ වගේ අවස්ථාවක කවියක් ලියනවා. නමුත් ඉස්සර වගේ කවියක් ලියනවා කියලා හිතාගෙන කවි ලියන්නෙ නැහැ. කෙටිකතාවක් වුණත් ලියැවෙන්නෙ එහෙමයි. මේ ළඟදී ‘ෂැන් විලාගේ සිහිනය’ වගේ එකක් ලියැවුණෙත් එහෙම අදහසක් මතුවෙලා තමයි. කවිකම මගේ හිතේ පවතිනවා. ඒවා මතුවන්නෙ මොකක් හරි නිර්මාණයක් සමගයි. මගේ වැඩි කාලයක් ගත වෙන්නෙ රාජකාරී ජීවිතයේ. ඊට අමතරව මම පවතින්න අවශ්‍ය නිසා ඊළඟ නිර්මාණය පිළිබඳ සිත යොමු කරනකොට සිනමා කෘතියක් සමගයි ගැටෙන්නෙ. සමහරවිට ජීවිතේ තව කාලෙක මීට වඩා විවේකයක් හමුවන කාලයක කවිය පිළිබඳ සිත යොමු කරන්න පුළුවන් වෙයි. වේදිකා නාට්‍යයක් නම් මම කරන්න සැලසුම් කරලා තියෙනවා. ඒකට රංගන ශිල්පීන් පිළිබඳ ගැටලූවක් පවතින්නෙ. එම ගැටලූව විසඳගත්තම වේදිකා නාට්‍ය රංගගත කරන්න පුළුවන්.

Q.ඔබගේ මුල්කාලීන වේදිකා නාට්‍ය තුළ විප්ලවවාදී අන්තර්ගතයක් පැවතුණා. මාඝාත වැනි වේදිකා නාට්‍යයක් එකල සමාජය දැඩි සේ විවේචනයට ලක් කළා. නමුත් ඉන් අනතුරුව ඔබ සිනමා නිර්මාණ කිරීමේදී ෆ්‍රොයිඩියානු සහ ලැකානියානු මනෝ විශ්ලේෂණ ගෙන එනවා. මේක වෙන්නෙ කොහොමද?


A.මම නිර්මාණකරුවෙක්. නිර්මාණකරුවෙක් වශයෙන් මම කරන්නෙ නිර්මාණයක්. චිත‍්‍රපටය හෝ නාට්‍ය හෝ කෙටිකතාව හෝ කියවන ප‍්‍රවේශය තමයි වැදගත්. මනෝ විශ්ලේෂණය ඇතුළෙන් කියවනවද මාක්ස්වාදී විචාරය ඇතුළෙ කියවනවද වෙනත් මොකක්හරි පැත්තකින් ඒක විශ්ලේෂණය කරනවද කියන කාරණාව තුළ තමයි ඔබ කියන දෙය තීරණය වෙන්නෙ. මම හිත යොමුකරන්නෙ නිර්මාණය සඳහා පමණයි.  ඕන කරන එහි හැඩය වෙනස් වෙන්නෙ ලෝකය පිළිබඳ සමාජය පිළිබඳ ජීවිතය පිළිබඳ මගේ තේරුම් ගැනීම වර්ධනය වන දිශානතියත් එක්ක. ‘මාඝාත’ වගේ නාට්‍යයක් ගත්තොත් එහෙම ඒක කරනකොට අපි ආවේගශීලී තරුණයෝ. එතකොට තරුණයො වශයෙන් අපි සමාජය දකින විදිහයි දැන් අපි සමාජය දකින විදිහයි අතර පරතරයක් තියෙනවා. මට තියෙන ගැටලූව  ඕකයි. විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයො හැටියට තරුණයො හැටියට අපේ ප‍්‍රතිචාරය අපි දැක්වුවා. නමුත් අද ඒක දක්නට ලැබෙන්නෙ නැහැ. මම අද තරුණ පරපුරෙන් අහන්නෙ අපි ඒ කාලෙ කළා වගේ ප‍්‍රතිචාරයක් දක්වන්නෙ නැත්තෙ ඇයි කියලා. තරුණ කාලෙ විතරයි විප්ලවවාදී කාරණා මතු කරන්න පුළුවන් ජවයයි, ශක්තියයි සහ නොඉවසුම් බව තියෙන්නෙ. ජීවිතේ පරිණත වෙනකොට මීට වඩා ගැඹුරින් දකින්න පුරුදු වෙනවා. ඒ පරිණාමය සිද්ධවෙන්නෙ ජීවිතෙත් එක්ක. නැතුව වෙන හේතුවක් නෙවෙයි. දෘෂ්ටිය ගත්තහම එදා හිටපු තැනයි අද ඉන්න තැනයි අතර විශාල වෙනසක් සිදුවෙලා නැහැ.

Q.ඔබේ ටෙලිනාට්‍ය සහ සිනමාවේ රූප රාමු පිළිබඳ අපි අධ්‍යයනයක නිරතවුණොත්, අපිට පේන දෙයක් තමයි මධ්‍යම රූපවලට සහ ලෝකකරණයට විශේෂ ස්ථානයක් ලබාදී තිබෙනවා. මේ හරහා කතන්දරයක් කීම පහසු වෙනවද?

A.මම ගොඩක් වෙලාවට රූපවාහිනී නිර්මාණ කරද්දී මධ්‍යම රූපයට එහා යන සමීප රූප යොදාගන්නවා. දැන් වෙනකොට විශාල ප‍්‍රක්ෂේපණ තිරය පමණක් පදනම් කරගෙන නෙවෙයි සිනමාව බිහිවෙන්නෙ. දැන් සිනමාශාලාවල ප‍්‍රදර්ශනය වන චිත‍්‍රපට අන්තර්ජාලය ඔස්සේ ඊට සමගාමීව නරඹන්න පුළුවන්. ඒ වගේම රූපවාහිනීයෙ සහ ජංගම දුරකතන හරහාද නැරඹිය හැකි වෙනවා. ඉතින් ඒකට ගැළපෙන්න රූප රචනයක් අපිට සකසා ගන්න වෙනවා. මෙම ප‍්‍රකාශය කරන්න ඒක තමයි රූප තෝරා ගනිද්දී දුර රූපයේ සිට අතිශය සමීප රූපයට එන්නෙත් නැතිව හැම මාධ්‍යයකටම ගැළපෙන රූප භාවිතාවක් යොදාගන්න හිතුවෙ.

Q.ඔබගේ නැගෙනහිර වෙරළෙන් ඇසෙන ටෙලි වෘත්තාන්තය පශ්චාත් සුනාමි තත්ත්වයන් පිළිබඳ මනා ප‍්‍රකාශයක් වුණා. දැන් ඔබ ‘ඉනි අවන්’ නිර්මාණය කර තිබෙන්නේ පශ්චාත් යුද තත්ත්වය මාතෘකා කරගෙන මෙම ප‍්‍රස්තුතවලට බොහෝ ලාංකේය අධ්‍යක්ෂවරුන් අතගසන්නේ නැහැ?


A.ඒකට එක හේතුවක් තමයි අපි ජීවත්වෙන සමාජයේ සිදුවන පරිවර්තනය. මම ‘මේ මගේ සඳයි’ නිර්මාණය කරන කාලෙ වෙනකොට පශ්චාත් යුද තත්ත්වයක් නෙවෙයි තිබුණෙ. එතකොට ඒ කාලෙ අඩුම තරමෙ සටන් විරාමයක්වත් ඇතිවෙයි කියලා බලාපොරොත්තුවක් තිබුණෙ නැහැ. හැබැයි ඊට පස්සෙ පශ්චාත් යුද වාතාවරණයක් රට තුළ නිර්මාණය වෙලා තියෙනවා. සමකාලීන සමාජයෙන් ගැළවෙන්න බැහැ. ඉතිං සමාජය ගමන් කරන ස්ථානය අනුව තමයි නිර්මාණයේ දිශාව තීරණය වෙන්නෙ.

Q.ඉනි අවන් පිළිබඳ අපි ගත්තොත් එහි ඇතුළත් වන්නේ යුද්ධය අවසන්වී පුනරුත්ථාපනය වී නැවත තම ගමට එන හිටපු ත‍්‍රස්තවාදී තරුණයෙක් පිළිබඳයි. මේ හරහා ඔබ විශාල සමාජ, දේශපාලන විග‍්‍රහයක් සිදු කරනවා?

A.මම කිසියම් පණිවුඩයක් සමාජයට ලබාදෙනවා යන මතයේ ඉන්නෙ නැහැ. මේ තරුණයා ආපහු ගමට පැමිණෙනවා. මෙම තරුණයාගේ ආගමනය චකිතයක් වෙනවා. ඒකට හේතුව වෙන මොකවත් නෙවෙයි ගමට අනුව ඔහු මියගිය තරුණයෙක්. බිත්තියෙ තරුණයාගේ ෆොටෝ එකක් ගහලා මල්මාලයක් දාලා තියෙනවා. තරුණයා කියන්නෙ මළ මිනියක්. අවතාරයක් එනවා වගේ තමයි ගමට එන්නෙ. ඒක තමයි ඒගොල්ලන්ගෙ ඇතිවන චකිතය. ඒක තමයි ආපහු ජීවිතය පටන්ගන්නෙ. ගම කි‍්‍රයාකරන්නෙ පශ්චාත් යුද තත්ත්වයෙන් අනතුරුවයි. සමහර විචාරකයන් මගෙන් අහනවා එහෙම ප‍්‍රතික්ෂේප කිරීමක් වෙන්න පුළුවන්ද කියලා. ප‍්‍රතික්ෂේප වීමක් නෙවෙයි තියෙන්නෙ චකිතයක්. මේ චකිතය තමයි තමන් වීරත්වයෙන් සලකලා මියගියා කියලා හිතපු කෙනෙක් නැවත අලූත් තත්ත්වයක් යටතේ යථාර්ථයේදී මුණගැහෙන්න ගන්නවා. ඒ හමුවෙන කෙනා මොන වගේ කෙනෙක් වෙයිද? මොනවගේ අවකාශයකටද මේ ගමන් කරමින් තියෙයිද කියන චකිතය තමයි මේ පේ‍්‍රක්ෂකයා තුළ දනවන්න උත්සහ කළේ. එය තේරුම්
නොගන්නා කෙනා සිනමාපටය තුළ හිරවෙනවා.

Q.‘දෙරණ ලක්ස්’ සිනමා සම්මාන උළෙලේදී ප‍්‍රධාන පෙළේ සම්මාන 6ක් දිනා ගැනීමට ‘ඉනි අවන්’ සමත් වෙනවා. සම්මානයට පාත‍්‍රවීම කෙබඳුද?

A.සම්මාන ලැබීම විශේෂ ආස්වාදයක් ලැබෙනවා නම් ඊට හේතු වන්නේ මෙම චිත‍්‍රපටයට සම්බන්ධ වන ශිල්පීන්ට සම්මාන ලැබීම. එය ඉතා වැදගත් අවස්ථාවක්. අපේ සිනමාව ඇතුළෙ යම් කිසි දවසක දමිළ මාධ්‍යයෙන් නිර්මාණය කළ සිනමාපටයකට සම්මාන ලැබී නැහැ. ඉතින් ඒක කිසියම් විදිහක බලාපොරොත්තුවක් රඳවයි සිනමාව කරන්න බලාගෙන ඉන්න දෙමළ තරුණ තරුණියන්ට. ඉනි අවන් ජාත්‍යන්තර සම්මාන උළෙලෙවල් රැසක් නියෝජනය කළා. ප‍්‍රථම වරට තිරගත කෙරුණේ ප‍්‍රංශයේ කාන් සිනමා සම්මාන උළෙලේ. අනතුරුව ටොරොන්ටෝ, ටෝකියෝ, ඩුබායි, කොරියා යන රටවල් ගණනාවක සිනමා සම්මාන උළෙලවල් නියෝජනය කරනවා. තාමත් ප‍්‍රංශයේ චිත‍්‍රපට උළෙලවල ‘ඉනි අවන්’ නියෝජනය කරනවා. මේ වනවිට ලෝක සිනමාව සෙලියුලොයිඞ් පටලයෙන් ඉවත්වී ඩිජිටල් තාක්ෂණය දක්වා ගමන් කර තිබෙනවා. අපිට ඩිජිටල් තාක්ෂණය පැමිණියත් ඩිජිටල් තාක්ෂණයෙන් සිනමාපට තිරගත කිරීමට නොහැකි වී තිබෙනවා. මේක හරිම කනගාටුදායක තත්ත්වයක්. ඩිජිටල් තාක්ෂණය සුලබ කරලා තියෙනවා. ඩිජිටල් තාක්ෂණයේ ප‍්‍රභේද තියෙනවා. නමුත් ඞී.වී. කැම් (DV-Cam) එකකින් සිනමාව කරන කෙනාටත් චිත‍්‍රපට කරන්න අවස්ථාව ලැබෙනවා. ඒ හින්දා මේක විශාල අවස්ථාවක්. අපි සිනමාපට කරන්න පටන්ගන්නා අවධියේ සෙලියුලොයිඞ් පටය හැරෙන්න වෙන දෙයක් තිබුණේ නැහැ. අද ජංගම දුරකතනයෙන් පවා නිර්මාණ කරන්න පුළුවන්. නමුත් එලෙස ඩිජිටල් තාක්ෂණයෙන් සිදු කරනා නිර්මාණ ප‍්‍රදර්ශනය කිරීමේ ක‍්‍රමවේදයක් නැහැ. අපේ සිනමාවේ ක‍්‍රමික වර්ධනයක්

Wednesday, October 9, 2013

Interview (Saumya Sadaruwan Liyanage)

 ‘රස්තියාදුකාර සමනලයෙක්’ -

සෞම්ය සදරුවන් ලියනගේ (Saumya Sadaruwan Liyanage)


ඔහු පැහැදිලිවම ‘රස්තියාදුකාර සමනලයෙක්’ ඊට වඩා අමුතුවෙන් දෙයක් කියන්න  ඕනෑ නැහැ. හැම තැනකින්ම ආදරය, ජීවිතය, සුන්දරත්වය හොයන්න ඔහුට  ඕන වෙනවා. ඒ සුන්දරත්වය ඔහුව හමුවන හැම වෙලාවෙම මට දැනෙන්නේ මං ඔහුට වඩා රොමෑන්ටික් නිසා (සාහිත්‍යකරණයේදී) වෙන්න ඇති. සෞම්‍යයට දැනෙන්නේ මිනිසුන්ගේ දහඩිය, මහන්සිය, දුක, වේදනාව. ඒක කවියකුට අත්‍යවශ්‍ය දෙයක්. මට ඒ සියල්ල දැනුණත් මං කැමැති ෆැන්ටසියක ජීවත් වෙන්න. මේ පරස්පරයතාවයන්ව අපිව ළං කළා කිව්වොත් නිවැරැදියි. ‘හැටේ වත්ත මග්දලේනා’ගෙන් පස්සෙ අපි හම්බ වුණා. පෙර පුැරදු මිතුරුකමින් ඒ අස්සෙදි ඇති වුණ සංවාදේ බ්ලොග් එකට දාන්න හිතුණා.

කවි පොතක් ලිව්වම දැන් උඹ පොරක් කියලද හිතන්නෙ. අනික් වුන් නම් හොඳට අඳිනවා පොතක් ගැහුවම. උඹත් ඇන්දද?

කවියෙක් විදියට මට මුකුත් දැනෙන්නෙ නෑ මචං... මොකද කවියෙක් කියන එක ඇඟට ගන්න වෙනවා එහෙම දැනෙන්න නම්.. හැබැයි එහෙම වුණාම ඉස්සෙල්ලම මගහැරෙන්නෙ කවිය. ඒ නිසා කවියෙක් විදියට හිතුවොත් වැඩේ අවුල්. අනික පොඩි කාලෙ ඉඳලම මගේ හීනෙ තිබුණෙ වෙන දෙයක්. කවි පොතක් කියන්නෙ මචං ඒ ට්‍රැක් එක ඇතුළෙ හැතැම්ම කණුවක් හරි ඒ වගේ මං සලකුණක් විතරයි. එතනින් එහා මහා ලොකු කවියෙක් වෙන්න ඕන කියන හැඟීමක් නෑ.

උඹ කවි ලියන්නෙ ඇයි?

ඒවා කවිද, නැත්නම් වෙන මොනවා හරිද කියන එක මට අදාල වෙන්නෙ නෑ...ඒක තීරණය කරන්න පුලුවන් ඒක කියවන කෙනාටග ඒ කියවන කෙනාගෙ කැමැත්ත අනුව ඒව කවි හරි කවි නොවෙන දෙයක් හරි වෙන්න පුලුවනි.ඒ සම්බන්ධව මේ පොතටත් අදාල සමහර අත්දැකීම් උඹත් දන්නවා. සමහරවිට මම ලියපු ඒව කවි වගේ වෙන්න ඇතිග ඒ නිසානෙ උඹ මගෙන් අහන්නෙ .කවි. ලියන්නෙ ඇයි කියලාග ඒත් මට වැදගත් වෙන්නෙ මට කියන්න ඕන වුණු දේ මිසක් ඒක කියන්න පාවිච්චි කරන මාධ්‍යය නෙමෙයි. සමහර වෙලාවට ඒක කවිය වෙන්න පුලුවනිග කෙටි චිත්‍රපටියක් හරි වෙන මොකක් හරි වෙන්නත් පුලුවනි. ඒත් වැඩේ කරල ඉවර වෙනකල් මට අදාල වෙන්නෙ ඒ වැඩේ මිසක්ල ඒක කරන මාධ්‍යය නෙමෙයි
 


අපි දෙන්නමහ ටිකක් බරපතළ විදියට සාකච්ඡුාව කරගෙන ගියා. මං දන්න හොඳ ෆේස් බුක් කවියෝ කවිකම් අත හැරලා. ඒත් ෆේස්බුක් කවි කල්ට් එකක් තියෙනවා. උඹත් ඒ අතරින් මතු වෙනවා.



ඒකටත් දෙන්න තියෙන උත්තරේ කලින් උත්තරේටම සමානයි මචංගග මට අදාල නැහැ මම .පොරක්ද? නැද්ද කියන කාරණේග මම පොරක් ද නැද්ද කියන එක මම විසින්ම තීරණය කරන එක හරි කියා ගන්න එක හරි ඒ තරම් සදාචාරාත්මක නෑ. ඒකට මට අයිතියකුත් නෑ. හැබැයි උඹ මුලින් කිව්ව දේ ගැන මම එකඟයිග ෆේස්බුක් එක සහ පොදුවෙ අන්තර්ජාලය ඇතුළෙ වෙනම ප්‍රවණතාවයක් හැදිල තියෙනව කවි වලට සහ තවත් ප්‍රකාශන මාධ්‍යයන්ට....සමහර වෙලාවට මාධ්‍යය හරියට අවබෝධ කර නොගෙන ඒ සමහර ප්‍රකාශන කියවන්න ගිහින් හෙන දැවැන්ත පොරවල් පවා ඇනගන්න වෙලාවල් අපි දකිනවා. ඒ තරමටම ඉක්මණකින් වෙනමම මාධ්‍යයක් විදියට මේක ජනප්‍රිය වුණාග මම පුද්ගලිකව ඒකෙ හොඳ දකින්නෙක්ග උඹ කියන විදියට ෆේස්බුක් එක ඇතුළෙ මතුවුණු කෙනෙක් නම්ල මං සතුටුයි ඒ පරම්පරාව නියෝජනය කරන එකෙක් වීම ගැන. ඒත් මම ලියපු ගොඩක් දේවල් අන්තර්ජාලයට වැඩිය මුද්‍රිත මාධ්‍යයකට ගැලපෙනවා කියල හිතුණු නිසා මං පොතක් කළා.

අර ‘සමනළ කවි’ මියුසික් වීඩියෝ එකයි. ‘හැටේ වත්තෙ මග්දලේනයි’ සමාජයෙ පරස්පර විරෝධී තැන්වල තියෙන්නෙ. කොහොමද මේ දෙක බැලන්ස් කරන්නෙ?

ඔව්... .කොන්දේසි සහිතව. උඹ කියන කාරණේ මටත් පිළිගන්න වෙනවා. සමහර වෙලාවට අපිට සිද්ධ වෙනව එක එක විදියෙ හේතු නිසා අපිට අවශ්‍ය දේම විතරක් නොකර තවත් දේවල් කරන්න. සමහර මියුසික් වීඩියෝ ඇතුළෙ ඔය කියපු සමනල - දේදුණු දැක්ම එක්ක වැඩකරන්න සිද්ධ වුණාග ඒ සීමා වීම හරි වෙහෙසකර එකක් වුණත් ඒ බැලන්ස් කරගැනීම සමහර වෙලාවට අපිට කරන්න සිද්ධ වෙනවා. හැබැයි සමහර වෙලාවට මම ට්‍රයි කළා ඒ සීමාවල් ඇතුළෙ හරි මට කියාගන්න ඕන වුණු දේ කියල දාන්නග ගොඩක් වෙලාවට මියුසික් වීඩියෝ එකක් කියන්නෙ සාමූහික නිර්මාණයක් නිසා අපේ තනි ප්‍රකාශන මාධ්‍යයක් විදියට විතරක් පාවිච්චි කරන්න අමාරුයි නෙ. ඉතිං ඒ සීමාවල් ඇතුළෙ ඉඳගෙනයි අපට අපේ දායකත්වය ඒකට දෙන්න වෙන්නෙ .සමනල් කවි. වගේ වීඩියෝ එකකදි හැබැයි මම ඒ සමනල දැක්ම ඇතුළෙ .ටිකක්. නිදහසේ මගේ ප්‍රකාශනය කළා .කොයි තරම් ලෝ බජට් වුණත් මං ඒ වැඩේ කළේ හෙන ආසාවකින්... මුල්ම දවස්වල කරපු කෙටි චිත්‍රපටි වලත් සමහර තැන්වලදි මගේ අතින් ඒක වෙලා තිබුණාග ඒත් ඒක හිතෙන්නෙ දැන් ඒ නිර්මාණ දිහා බලද්දි. කොහොම වුණත් කෙටි චිත්‍රපටි සහ මියුසික් වීඩියෝ ගොඩක් අඩු ප්‍රමාණයක් මම කරල තියෙන්නෙග ඒ නිසා උඹ තවත් කාලෙකදි මේ ප්‍රශ්නෙ මගෙන් ඇහුවොත් සමහරවිට මට දෙන්න වෙන උත්තරයක් තියෙයි
.

කවියෙක් කියන්නෙ හැම වෙලාවෙනම හැදෑරීමක ඉන්න  ඕන කෙනෙක්. උඹත් කියවීමක ඉන්නවාද?

ඔව් මචං... ඒක ඇත්ත. ඒත් ඒ හැදෑරීම පොත්පත්වලට හරිල තියරි වලට හරි සීමාවෙච්ච ශාස්ත්‍රීය හැදෑරීමක් විතරක් වුණොත් වැඩේ අවුල්. හැම තිස්සෙම අපි ජීවත්වෙනල හුස්මගන්න සමාජය ගැන අවබෝධයකින් ඉන්න ඕනෙ.කරන නිර්මාණවලට වස්තු විෂය වෙන දේවල් ගැන තියෙන්න ඕන ඒ අවබෝධය නැතුව ගිය දවසට ඒ නිර්මාණ කරන කෙනා ඉවර වෙන්න පටන් ගන්නවා. එහෙම වෙච්ච දැවැන්ත චරිතත් අපි දැකල තියෙනවා. ඒ නිසා වැදගත්ම දේ තමුන් ජීවත්වෙනල ගැටෙනල නිර්මාණවලට වස්තුබීජ සපයන පසුබිම ගැන සවිඥානික වෙන්න ඕනෙග ඒ අතරෙ තමුන්ගෙ මාධ්‍යයටඅදාලව ශාස්ත්‍රීය හැදෑරීමකුත් කෙරෙනව නම් ඒක වැදගත්. ඒ වගේම ඒ සම්බන්ධ වෙනත් නිර්මාණ ගැනත් හොඳ කියවීමක් තියෙන්න ඕනෙ ඒත් කිසිම අධ්‍යයනයක් සහතිකයකට විතරක් සීමා නොවිය යුතුයි කියලයි මට හිතෙන්නෙ. මොකද සමහර උපාධිධාරීන් හරි මොකක් හරි අධ්‍යාපන ආයතනයකින් පිටවෙන අය හරි එක්ක වැඩ කරද්දි මට පුද්ගලිකව හිතෙනවාල මේකද හැදෑරීම කියලා. ඉතිං ඒ නිසා හැදෑරීම ප්‍රායෝගික වෙන්න ඕනෙ. හැම තත්පරයක් පාසාම ඒ හැදෑරීම අලුත් කරන්න පුලුවන් නම් ඒක වැදගත්ග.පුද්ගලිකවල මමත් නිතරම උත්සාහ කරනවා ඒ හැදෑරීම ඇතුළෙ ඉන්න.

Saturday, October 5, 2013

- " හෑටේ වත්තේ මග්දලේනා" - සෞම්ය සදරුවන් ලියනගේ (Saumya Sadaruwan Liyanage)


'සද නිවා නුබ ඈවිත් මා ලගින් 

ඈලවෙන්න '

- " හෑටේ වත්තේ මග්දලේනා" - සෞම්ය සදරුවන් ලියනගේ (Saumya Sadaruwan Liyanage)


පොත පිට වෙලා දෑන් සතියකටත් වෑඩිය්. ඒත් වෙලාවක් ආවෙ නෑ කියවන්න. මේක කියවන්නම ඔනි කියල හිතුවෙ සෞම්ය අපේ කාලෙ එකෙක් නිසා. සෞම්යටත් මටත් අව් රුදු දෙකක විතර ඉතිහාසයක් තියනව.අපි අදුර ගන්නෙ Fඹ් එක හරහා. ඒක යලුකමක් බවට ඉක්මනටම පත් වෙන්නෙ අපි එකම විෂයන් පිලිබද කතා බහ කරන්න ගන්න නිසා. කොහොම හරි අපි එකතු වෙලා කවි වලට අමතරව කෙටි චිත්‍ර පටියක් කරනවා. ඔය අස්සෙදි තමය් සෞම්ය කියන්නෙ කවි පොතක් ලියනව කියල. ඒක දෑන් ජනගත කරලා ඉවරය්. ඒ කියන්නෙ කවි පොතේ අය්තිය ජනතාවට. ඒ කියන්නෙ අපිට.

"කවිය නිසෑකවම හර්දය සන්වාදයක් බව තෙරුම් ගත යුතුය. කවිය ආමන්ත්‍රනය කරන්නේ මිනිස් හදවතටයි." - සමන්ත හේරත් - ගෑහෑනු සිරුර සයුරක් සේ.

සෞම්යගෙ පොත පිටු 80කින් සමන්විතය්.කවි 47ක් තියනවා. කවියෙක් වගේම පිටු සෑකසුම් කරුවෙක් වෙන සෞම්ය අපිට "මොඩර්න්" පොත් සෑකෑස්මක් දීලා තියනව.සෞම්යගෙ රස්තියදු ගහපු ඔලුවෙ තිබ්බ රූපයක් අපිට පොතේ පිට කවරෙ දෑක්කහම පේනව. ඒක මාර්කටින් වෑඩක් උනාට මේ පොත අස්සෙදි ඒක හරියනව.

සෞම්යගෙ කවි වලට විවිද දේවල් විෂය වෙලා තියනව. ආදරය,ජාතිවාදය, දුප්පත්කම,වත්මන් සමාජ රටාව ඉන් කිහිපයක්.නමුත් එකක් කියන්න ඔනි සෞම්ය කවී වලට මාර්තුකා තෝරද්දි කලබල වෙලා අනාගෙන තියනව.මොකද සමහර කවි වලට දාල තියන නම් ගෑලපෙන්නෙ නෑ.

සෞම්යගෙ පොතේ පස් වෙනි කවිය ලන්ගමේ ප්‍රේමයක් පිලිබද තියෙන්නෙ.ඒක ඉවර කරන්නෙ මෙහෙමයි.

"ප්‍රේම සක්මන නිමයි
ඉතින් බෑස යා යුතුයි
මේ අපට අප අහිමි ගමනකී..." යනුවෙන්. මේ කියන්නෙ සාමාන්ය පෙම් පුවතක් පිලිබද නොවේ. මෙවන් පෙම් පුවත් අපි ඔනෑ තරම් බස් වලදි කෝච්චි වලදි අහල තියනව.නමුත් සෞම්ය මේ පරන කතාව අලුත් විදියකින් ගේනව.

පොතේ එන "ආරධනා" කවියෙ මහගම සෙකරගෙ ලක්ෂන අපිට පේනව. නමුත් සෙකරගෙන් මිදිලා සෞම්ය තමන්ගෙ අනන්යතාවය තියගන්න ඒක අස්සෙත් උත්සාහ කරනව.
මගෙ හිත ගත්ත කවියක් තමය් "සිවා, මේ කව නුබටය..." . සිවා කිව්වම මගෙ මතකෙට ආවෙ මහරගම තෝසෙ කඩේ රස්සාව කරපු සිවා.දෑන් ඒ සිවා රට ඉන්නෙ. ඒ සිවාත් සෞම්යගෙ සිවා වගෙම මානුෂියය්. අපිත් එක්ක බොහොම හිතවත් හරියට සහෝදරයෙක් වගේ.නමුත් සමහර සින්හල මගෙ යලුවන්ට සිවාව පෙනුනෙ කොටියෙක් වගේ. ඒ අපේ ජතියෙ ප්‍රස්නයක්.මේ කවියෙ මෙහෙම එනවා.


"මිනිස්ස්සුනේ අපි ඔක්කොම ...?
කියු සුන්දර පපුවක්..! "

ඈත්තටම අපි මහ ජාතිය විදියට හිටියට සුලු ජතිය ඉස්සරහ පුප්පනව. ඒක සෞම්ය කවි ගනනවකින් කියනවා.
ඒ වගේම අපේ සමාජෙ තියන පීඩනය කොය් මොහොතෙ හෝ පුපුරා යන බවට ඔහු අනතුරු අගවනව. "රුහිරු ඈවිලිය හෑකිය.." කවිය සෞම්ය අවසන් කරන්නෙ මෙහෙම.

"ප්‍රවේසම් විය යුතුය
රුහිරු වුව,
දිනෙක ඈවිලිය හෑකිය..."

එමෙන්ම මන් වඩාත් ආසා කල සෞම්යගෙ කවිය වන්නේ "සුලන් පෙම්වතාගේ නොපල පෙම". ඒක හරි සුන්දර කවියක්. හබාගෙන යන අදරයක් එහෙම නෑත්නම් "" මේකෙ තියනව. ඒක හරි අපුරුය්.

කොහොම උනත සෞම්යගෙ කවිපොත ඒක හුස්මට කියවගෙන යන්න පුලුවන්.ඒක සෞම්යගෙ සුන්දර හිනාව වගේම සුන්දරය්.

Thursday, September 5, 2013

Sex and Film hall boxes

ලිංගිකත්වය - අමතක කරන්න එපා

            හුඟක් ලියන්න හිතාගෙන හිටියත්... ගොඩක් ලියන්න වෙලාවක් නැති කාලයක් ආවේ. දැන් කොළඹට වහිනවා. මේ වැස්ස අස්සෙ මෙඟ යාළුවෝ තුන්දෙනෙක් අලූත් වැඩ තුනක් පටන් අරන්. තේජිත, නිපූ, සෞම්‍ය ඒ අයට සුබ පතන ගමන් ඔළුවෙ තියෙන අවුල ලෙහා ගන්න  ඕන වුණා.

               පහුගිය දවස්වල මං අවුරුදු දෙකහමාරකට කළිං කරපු  ‘චඛ්බුං උදපාදි’ කෙටි චිත‍්‍රපටයට බොහොම හොඳ ප‍්‍රතිචාර ක්ෂේත‍්‍රයෙ ඉන්න නවක සහ ප‍්‍රවීන අයගෙන් ලැබුණා.  ඒක මාව තවත් නිර්මාණවලට තල්ලූ කරන කාරණයක් වුණා.

                   ඔළුවෙ අවුල තියෙන්නෙ මේ නිර්මාණ ගැන නෙවෙයි. මොන වගේ වටාපිටාවක්ද අපි ඉන්නෙ කියන එක  මතයි. ‘යං පත්තරේ’ ‘බෝක්ස්’ෆිල්ම් හෝල්වලින් අයින් කරන්න යන එක ගැන හොඳ ලිපියක් තිබුණා. ඒකෙ තිබ්බ කරුණු  වර්තමාන පාලකයන්ට බොහොම වටිනවා. මොකද ඉස්සරහදි ලොකු පීඩනයක් ආපු ගමන් අපිට ස්ත‍්‍රී ¥ෂණ, ස්ත‍්‍රී අපයෝජන ගොඩක් දකින්න පුළුවන් වෙයි. මේක තමයි ස්වභාවය. මට මතකයි මගේ මාමා මහාචාර්ය කරුණාතිස්ස අතුකෝරළ අසූ ගණන්වලදි මුල් කාලෙදී ලංකාවෙ තරුණ කැරුල්ලක් මතුවෙන බවට සමාජ විද්‍යාත්මක පදනමකින් ප‍්‍රකාශ කළා.  මේ සඳහා  පර්යේෂණ වාර්තාවක් ඔහු එළිදැක්වූවා. නමුත් පැවැති පාලන අධිකාරිය මේ  වාර්තාව පිච්චුවා. මොකද අනාගතේ නපුරු සිහින ගැන දැනගන්න තියා හිතන්නවත්  ඒ පාලන තන්ත‍්‍රය මැලිවුණා. දැනුත් ඒ වගේම වැඩක් තමයි වෙන්නෙ.
වික්ටෝරියානු බෞද්ධ සංස්කෘතියක් අස්සෙ අපි  කෘතිම සදාචාරයක් පෙන්නුම් කරන්නෙ. අපි පන්සිල් ගන්න බෞද්ධයෝ. ඒත් අපේ එහා පැත්තෙ ඉන්න එකාට බොක්ක ඇරලා ඉරිසියා කරනවා. අපි අනුන්ට උපදෙස් දිදී තමන්ම වරදෙ බැඳෙන ජාතියක් කෙල්ලෙක්ගෙ ‘බ‍්‍රා එකක පටියක්  දැක්කහම ‘චූන්’ වෙන ජාතියක් කොට ඇඳුමක් ඇන්දහම ඒ කෙල්ලව ¥ෂණය කරන්න හදන ජාතියක්. කොටින්ම බස් එකේ යන අවුරුදු 12 ගැහැනු ළමයටත් අවුරුදු 65 කාන්තාවටත් ජැක් ගහන ජාතියක්. නමුත් පන්සල් ගිහින් බුදුන් වැඳලා ප‍්‍රාර්ථනා ගොඩක් කරන ජාතියක්. අපි සුද්දගෙ වික්ටෝරියානු සංස්කෘතිය අපේ ආගමට, ජාතියට එකතු කරගෙන සුද්දන්ගෙ සංස්කෘතිය ගරහනවා. නමුත් අපි කොයිම වෙලාවකවත් සුද්දන්ගෙ සමාජ, මනෝවිද්‍යාත්මක ක‍්‍රමවේදයන් විශ්ලේෂණය කරන්නෙ නැහැ.

   
 හොඳටම පන්සල් යන එකා තමන්ගෙ ඇෙඟ් හැපෙන කෙනාට කුණුහරුපෙන් බණිනවා. හොඳටම තම ප‍්‍රතිරූපය පාලනය කරගන්න කෙනා යටිකූට්ටු වැඩ ඔක්කොම කරලා අනෙකාව බිම දාන්නයි කල්පනාව. එතකොට කෝ අපේ සදාචාරය? ඒ වගේම ගොඩාක් පොර ටෝක්ස් දෙන ගොඩාක් අය තමන්ගෙ ශක්‍යතාවයවත්, තමන්ගේ දුර්වලතාවයක්වත් හරියට දන්නෙ නැහැ. මේ වෙනකොට අපි අතර ප‍්‍රතිරූප නැහැ පුරාජේරු කාරයෝ විතරයි ඉන්නෙ. තමන්ට වඩා අනෙකා ඉදිරියට යද්දී සෑම විටම අනෙකා අනෙකා බවට පත්කරගෙන පහරදෙනවා. ඒත් ඒ පහර දෙන්න යන කාලය, මානසික ශ‍්‍රමය තමන්ගෙ වැඩකට යොදාගත්තනම් කොයිතරම් හොඳද? මේ වගේ පරපීඩක මානසිකත්වයෙන් ඉන්න ජනතාවගෙ ‘ලිංගික නිදහස අහිමිවෙනවා කියන්නෙ රබර් බෝලෙ වතුර යටට කරලා තද කරනවා වගේ වැඩක්.


පරිස්සම් විය යුත්තේ ජනතාවයි. මොකද අපි අපේ ඇතුළෙම දැවෙන ලිංගික ආශාවන් බලහත්කාරයෙන් මැඩගන්නා තරමට ඒවා පිටතට එන  සැහැසි බව වැඩිවෙනවා. කොල්ලෙක්ට, කෙල්ලෙක්ට අතක් අල්ලගෙන පාරක යන්න බැරි දවසකුත් ඉස්සරහට එනබව  අමතක කරන්න එපා.

Wednesday, August 28, 2013

අනුරග් කාශ්‍යප් (Anurag Kashyap) interview

මට අවශ්‍ය කතාන්දර සිනමාවට නගන්න

-අනුරග් කාශ්‍යප් (Anurag Kashyap) -


අනුරග් කාශ්‍යප් (Anurag Kashyap) පිළිබඳ මෙරට සිනමා ලෝලීන් අතර කතාබහ ඇති වන්නේ ‘දේව්-ඞී’ (Dev-D) සිනමාපටය හරහායි. එය මෙරට 2010දී පැවති ‘අයිෆා’ (IIFA) සම්මාන උළෙලේ හොඳම සිනමාපටය සඳහාද යෝජනා විය. ‘දේව්දාස්’ කතාවේ නව්‍ය ප‍්‍රතිනිර්මාණයක්  වශයෙන් ‘දේව් - ඞී’ හැඳින්විය හැකිය. අනුරග් කාශ්‍යප්ගේ අධ්‍යක්ෂණයේ පවතින ශක්‍යතාවන් මෙම සිනමාපටය හරහා මනාව පිළිබිඹු විය. ඉන් අනතුරුව ඔහු අධ්‍යක්ෂණය කළ ‘දැට් ගර්ල් ඉන් යෙලෝ බූට්ස්’  චිත‍්‍රපටයද විචාරකයන්ගේ පැසසුමට ලක් විය. ඔහු අධ්‍යක්ෂණය කළ ‘ගැන්ග්ස් ඔෆ් වයිසපූර් 1 සහ 2’  සාර්ථක ලෙස ආදායම් වාර්තා තබමින් පසුගිය කාලයේදී තිරගත විය. ඔහු මෑත ඉතිහාසයේ බොලිවුඩයෙන් බිහිවූ දක්ෂතම අධ්‍යක්ෂවරයෙක් වශයෙන් සැලකෙයි. ‘බ්ලැක් ෆ‍්‍රයිඬේ’ , ‘නෝ ස්මෝකින්’ , ‘ගුලාල්’, ‘දැට් ගර්ල් ඉන් යෙලෝ බූට්ස්’ ඔහු අධ්‍යක්ෂණය කළ සිනමාපට වෙයි. දිගු සිනමාපටවලට මෙන්ම කෙටි සිනමාපටවලටද එක සේ ඇලූම් කරනා ‘අනුරග්’ කෙටි සිනමාකරුවන් ඉදිරියට ගෙන ඒම සඳහා විශේෂ වැඩපිළිවෙළක්ද සකස් කර ඇත.අනුරග්ගේ නවතම සිනමා නිර්මාණය වන ‘බොම්බේ වෙල්වට්’ මෙරටදී රූගත කිරීමේ අතරතුර ශ‍්‍රී ලංකා පදනමේ - ඩිජිටල් ෆිල්ම් ඇකඩමි’ හි සිනමා විද්‍යාර්ථයන් හමුවීමට පැමිණි අවස්ථාවේදී ඔහු මෙසේ සංවාදයට එක් විය.


Q.ඔබ මේ වනවිට ඉන්දියාවේ සිටින වඩාත්ම කතාබහට ලක්වන සිනමාකරුවන්ගෙන් කෙනෙක්. අපි දන්නවා බොලිවුඞ් සිනමාව හරිම තරගකාරියි. එසේ තිබියදීත් ඔබගේ ප‍්‍රකාශන මාධ්‍ය වශයෙන් සිනමාව තෝරාගන්නේ ඇයි?

ඒකට හරිම සරල කාරණාවක් තියෙන්නෙ. මට අවශ්‍යයි ඇතැම් කතාන්දර සිනමාවට නගන්න. එය මා තුළ පවතින නොනවතින පිපාසයක්. මගේ හැම සිනමාපටයක්ම මා තුළ යම් උද්යෝගයක් ඇති වූ දෙයක්. එම කාලවකවානුව තුළ හරිම ආත්මාර්ථකාමී අදහසක් තියෙන්නේ ඒ සිනමාපටය නිෂ්පාදනය කිරීම පිළිබඳ. මොකද මම අධ්‍යක්ෂණය කරන සහ නිෂ්පාදනය කරන සිනමාපට සම්මත බොලිවුඞ් සිනමා ධාරාවෙන් වෙනස්. මොකද මම කැමැතියි මම වගේම තවත් අධ්‍යක්ෂවරු මෙම ක්ෂේත‍්‍රයට සම්බන්ධවනවාට. එවිටයි මෙම ක්ෂේත‍්‍රයේ විවිධත්වයක් පවතින්නේ. මම නවක අධ්‍යක්ෂවරුන් යොදාගෙන මේ වනවිට සිනමා නිර්මාණ කරනවා. ඔවුන් පවතින දේශපාලනික, සමාජයීය වාතාවරණයන්ට විවෘත වන්න  ඕනෙ. එවිටයි නියම නිර්මාණකරණය නිවැරැුදිව බිහිවන්නේ. ඒකයි මම පළමු වරට සිනමා නිර්මාණ කරන අධ්‍යක්ෂවරුන් ගැන විශාල බලාපොරොත්තුවක් තබාගෙන සිටින්නේ. මොකද දැවෙන ආශාවක් සහිතව නිර්මාණකරණයේ යෙදෙද්දී ඔවුන් උපරිමයෙන් ක‍්‍රියා කරනවා. එවිට නිෂ්පාදකවරයා වශයෙන් මට විශාල කාලයක් කැප කරන්න අවශ්‍ය වන්නේ නැහැ. පසුගිය කාලයේදී බොලිවුඞ් සිනමාව බොහෝ සෙයින් වෙනස් වී තිබෙනවා.

Q. අපි දකිනවා පසුගිය දශකයක වගේ කාලයක සිට ප‍්‍රධාන ධාරාවට (Main Stream) අමතරව ඔබ වැනි තවත් නිර්මාණකරුවන් බිහි වනවා. ඔවුන්ට පැවැත්මක් තිබෙනවද?

මීට කලකට පෙර මම නිර්මාණ කටයුතු සඳහා දායක වූ සමාගමක් ඔවුන්ගේ නිර්මාණවලින් මගේ නම ඉවත් කර තිබෙනවා. එය මට වාසි සහගත වුණා. ඒ කියන්නේ මට නැවත මගේම නමින් හොඳ නිර්මාණ කරන්න අවස්ථාව උදාවුණා. සෑම චිත‍්‍රපට අධ්‍යක්ෂවරයෙක්ම එවැනි අත්දැකීම් සඳහා පෙළ ගැසී සිටිය යුතුයි. පසුගිය වර්ෂ පහක පමණ කාලයේදී බොලිවුඞ් සිනමාවේ ඇති වූ විවිධාංගීකරණය හේතු කොටගෙන එය වඩාත් විශ්වීය මාධ්‍යයක් බවට පත්ව තිබෙනවා. වර්තමානයේ දකුණු ආසියානු තරුණ සිනමාකරුවන් අතරින් විමුක්ති ජයසුන්දරගේ නිර්මාණවලට මම කැමැතියි. මම විමුක්තිගේ හොඳ රසිකයෙක්. විමුක්ති සමග ඇති මිත‍්‍රත්වය ලංකාවට එන්න ප‍්‍රධාන වශයෙන් බලපෑවා. ඔහු පිළිබඳ මට ඉරිසියාවක් තිබෙනවා. ඒ ඔහු මට වඩා වයසින් බාලයි. තව නිර්මාණ කාර්යයන් රැුසක් ඉදිරියට කරන්න පුළුවන් කෙනෙක්. සමහර වෙලාවට ඉදිරියේදී අපිට එකට වැඩ කිරීමේ අවස්ථාව ලැබෙයි. ඔබ අහපු පැනයට කියන්න තියෙන්නෙ, ඔව් පැවැත්මක් තිබෙනවා.

Q. ඔබ බොලිවුඩයේ වෙනම ක‍්‍රියාවලියක් ආරම්භ කළා නවක සිනමාකරුවන් ඉදිරියට ගේන්න. එම කාර්යය කොයි තරම් අභියෝගාත්මකද?


අපි ස්ථිරතාවක් සහිතවයි  ඕනෑම දෙයක් ආරම්භ කළ යුත්තේ. ඔබ මෙය නව්‍ය දෙයක් වශයෙන් සැලකුවාට අපි මෙම ක‍්‍රියාවලිය ආරම්භ කළේ මීට වර්ෂ 13කට පෙරදීයි. මට මුල් කාලේ අවශ්‍ය වුණේ නවක කාර්මික ශිල්පීන්, නවක කැමරා අධ්‍යක්ෂවරුන් සමග කටයුතු කර නිර්මාණකරණයේ යෙදීම. මේ හරහා සිනමාව පිළිබඳ මා තුළ ඇති උනන්දුව තව තවත් වර්ධනය වුණා. අන්තර්ජාලය හරහා සිනමාව සම්බන්ධ විශාල කතිකාවක් ඇති වුණා. එක සමාන විශාල පිරිසකගේ අදහස් එකට එකතු වුණා. ඒ සමග සිනමා අධ්‍යක්ෂවරුන් රැුසක් සමග අදහස් හුවමාරු කරන්න හැකියාව ලැබුණා. අනෙක් කාරණය තමයි මගේ විදේශ ගමන් බලපත‍්‍රය ගත්තෙ 2004දී. ඉන්පසු විවිධ රටවල සංචාරය කළා. ඒ හරහා ඉන්දියාව තුළ අපට නැරඹීමට නොලැබෙන සිනමා නිර්මාණ රැසක් නරඹන්න අවකාශය හිමිවුණා. එම අත්දැකීම් අනුව කෙටි චිත‍්‍රපට මාධ්‍යයක් වශයෙන් භාවිත කළ හැකි යැයි පැහැදිලි වුණා. මේ නිසා කෙටි චිත‍්‍රපට සඳහා සහය දක්වන්න මට අභිලාෂයක් ආවා. අපි ඉන්දියාවේදී වරින් වර කෙටි සිනමාපට ප‍්‍රදර්ශනය කරන්න කටයුතු කළා. කෙටි සිනමාපට දෙකක් කිරීමට පටන් ගත්තේ අන්තර්ජාලය හරහා කතාබහ කිරීමෙන් අනතුරුවයි. මගේ බ්ලැක් ෆ‍්‍රයිඬේ ප‍්‍රථම සිනමාපටය සහ අනෙකුත් සිනමාපට සාර්ථක වූවාට පසු නිෂ්පාදකවරයෙක් වශයෙන් ක‍්‍රියා කරන්න ගත්තා. වාණිජ වශයෙන් සාර්ථක නිර්මාණයක් කරන අතරතුර කලාත්මක සිනමාපට කිරීම තමයි මෙහි සාර්ථකත්වය වන්නේ. මෙවර ‘ගැන්ග්ස් ඔෆ් වයිසපූර්’ කරන්නේ එම තත්ත්වය මතයි. එම සිනමාපටය රූගත කළාට පසු කෙටි සිනමාපට කිහිපයක්ම අධ්‍යක්ෂණය කරන්නයි කටයුතු සැලසුම් කර තිබෙන්නේ. අපිට නිෂ්පාදකයන්ගෙන් විශාල සහයක් ලැබෙන්නේ නැහැ. මේ නිසා ජාත්‍යන්තර වශයෙන් සිනමා නිර්මාණ ප‍්‍රදර්ශනය කරන්න කටයුතු කරනවා. මම සිනමා නිර්මාණ ප‍්‍රවර්ධනය කිරීමේ මාධ්‍යයක් වශයෙන් ‘ෆේස්බුක්’ සමාජ ජාලය භාවිත කරනවා. ගිය වර්ෂය වනවිට මෙම ක‍්‍රියාවලිය සමග 80ක් 90ක් අතර පිරිසක් අප සමග වැඩ කළා. හැබැයි ඔවුන් ක‍්‍රියා කළේ ස්වෙච්ඡුාවෙන්. ඒ ඔවුන්ගේ අනාගතය සඳහාමයි. හැබැයි මේ වර්ෂය වනවිට ඔවුන්ට ව්‍යාපෘති ලැබිලා තමන්ගේ වැඩ කටයුතු කරගෙන යනවා. බොහෝ සිනමා පාසල්වල ශිෂ්‍යයන් අප සමග කටයුතු කරනවා. බොහෝදෙනෙක් පිටපත් සහිතව මා වෙන එනවා.

Q.ඔබ වෙත බොහෝ දෙනෙක් කෙටි චිත‍්‍රපට පිටපත් රැුගෙන එන බව පැවසුවා. කොහොමද එයින් හොඳ නිර්මාණ තෝරා ගන්නේ?

මට මතකයි වරක් තිරපිටපතක් සමග කෙනෙක් පැමිණියා. එම තිරපිටපතේ ගත හැකි යමක් පැවතියේ නැහැ. එහි තිබුණේ ගායිකාවක් දූෂණය වන සිදුවීමක්. මම එම තිරපිටපත ගෙන එහි සියලූම දෙබස් ඉවත් කළා. එය මට අත්දැකීමක් බවට පත් වුණා. මට එහි කතාන්දරය තුළ යමක් පවතින බව දැනුණා. මම කළේ දෙබස් පසුබිමෙන් පමණක් ඇසෙන ලෙස සකස් කිරීමයි. මට අවශ්‍ය වුණේ එම චරිතවල හැඟීම් තිරය මතට ගෙන ඒමටයි. මම අධ්‍යක්ෂණය කරන දිගු සිනමාපට ආදායම් වාර්තා තබනවා. නමුත් මම නිෂ්පාදනය කරන කෙටි චිත‍්‍රපට එවන් වාණිජමය සාර්ථක වන ඒවා නෙවෙයි. ඒවා භාව ප‍්‍රකාශනයි. මම වාණිජ සිනමාවේ සිටියොත් පමණයි කෙටි චිත‍්‍රපට සඳහා ආයෝජනය කිරීමේ අවස්ථාව උදා වෙන්නේ. කෙටි චිත‍්‍රපට හරහා අත්හදා බැලීම් කිරීමේ විශාල අවස්ථාවක් හිමිවනවා. කෙටි චිත‍්‍රපටයකදී සරල කතාන්දරයක් ප‍්‍රබල, දැනෙන අවසානයක් සහිතව අවසන් විය යුතුයි.

Q.දේව්-ඞී, ගැන්ග්ස් ඔෆ් වයිසපූර් මඟින් ඔබ පේ්‍්‍රක්ෂක - විචාරක පැසසුමට ලක් වෙනවා. මේ හරහා ඔබ ඉන්දියාවේ මෙන්ම අනෙකුත් රටවලත් වඩාත් කතාබහට ලක්වන අධ්‍යක්ෂවරයෙක් බවට පත් වනවා. මේ සඳහා ඔබේ අත්දැකීම් කුමනාකාරයෙන් බලපෑවාද?

සිනමා කර්මාන්තයම අපහසු දෙයක්. මම නිරතුරුව ක‍්‍රියාකාරීව මෙම කර්මාන්තයේ සිටිනා අයෙක්. මේ නිසා නිරතුරුවම නිර්මාණ පිපාසාවකින් පෙළෙනවා. ඇතැම් කාලවලදී මගේ සිනමාපට තිරගත නොවන විටදී පවා දිගටම තිර රචනා ලිවීම සිදුකරනවා. මම දෙබස් ලියන්න හරිම කැමැතියි. ඇතැම් අවස්ථාවලදී කිසිදු හේතුවක් නොමැතිව දෙබස් ලියන්න කටයුතු කරනවා. ඒවා කුමන හෝ අවස්ථාවකදී ප‍්‍රයෝජනයට ගන්න පුළුවන් වෙනවා. සෑම විටම යමක් කිරීමට උත්සහ කිරීම තමයි මගේ ඇති සුවිශේෂීත්වය. ඔබට සිදුවන සෑම දෙයක් මධ්‍යයේම රූගත කිරීමේ දක්ෂතාව තිබිය යුතුයි. ඒ වගේම ජනයා ගැවසෙන ස්ථානලවලදී රූගත කිරීමේදී ඔබ සිනමාපටයක් කරනවා යන්න අමතක කළ යුතුයි. පවතින තත්ත්වය රූගත කිරීම උත්සහ කළ යුතුයි. අපිට මුදල් අඩුවෙන් යන්නෙ එවැනි අවස්ථාවලදී. ‘ගැන්ග්ස් ඔෆ් වයිසපූර්’ රූගත කරන විට මට මතකයි අපිට එක දර්ශනයක් තිබුණා කන්දක් පුපුරවන. මම කළේ පුපුරන්න හදන නිධියක් සොයා ගත්තා. අනතුරුව අපි පැය 12ක් කැමරා මානාගෙන හිටියා එම පිපිරීම සිදු කරනකල්. එය නොමිලේ රූගත කළේ. ඔබට එවන් දෑ කිරීමට අත්දැකීම් රාශියක් තිබිය යුතුයි. එතැනදියි කෙටි චිත‍්‍රපට කිරීම වැදගත් වන්නේ.

Q. අපේ රටේ සම්මානනීය අධ්‍යක්ෂවරුන්ගේ සිනමාපට අවස්ථා ගණනාවකදී තහනමට ලක් වුණා. අපි දන්නවා ඔබේ සිනමාපට කිහිපයකටත් එම ඉරණමට මුහුණ දෙන්න සිදුවුණා. මේ සම්බන්ධව ඔබේ අදහස කුමක්ද?
මගේ සිනමාපට තහනම් කළ අවධියේ තහනම් කළ පිරිස් කලබලයට පත්වෙලා හිටියේ. නමුත් අද ඔවුන් කනගාටුවට පත් වෙනවා ඒ පිළිබඳ. එම කාලවකවානුවේදී මගේ තහනම් කළ සිනමාපටය තුළ එතෙක් බොලිවුඞ් සිනමාව කතා නොකළ දෑ කතා කරනවා. මත්ද්‍රව්‍ය, ලිංගිකත්වය වැනි මාතෘකා ඒ තුළ තිබුණා. මගේ පළමු සිනමා කෘති දෙකම තහනමට ලක් කෙරුණා. ‘බ්ලැක් ෆ‍්‍රයිඬේ’ සිනමාපටය ඉන්දීය උපරිමාධිකරණයෙන් තහනම් කළා. මොකද ඒ වනවිටත් එම සිනමාපටයට අදාළ කතාවේ බෝම්බ පිපිරීම පිළිබඳ නඩුවක් ඇසෙමින් තිබූ නිසා. නමුත් එහි ඇති රසවත්ම කතාව නම් එම සිනමාපටය හොරෙන් අන්තර්ජාලයට මුදා හැර තිබුණා. එහි පිටපතක් අග‍්‍රවිනිශ්චකාරතුමා නරඹලා තිබුණා. ඔහු පැවසුවේ එම සිනමාපටය සැවොම නැරඹිය යුතුයි කියලා. ඊට පසු සියල්ල වෙනස් වුණා. මට හිතෙන්නේ බොහෝ සිනමාපට තහනමකට ලක්වෙන්නෙ පුද්ගලයන් විශාල වශයෙන් කලබල වීම හරහායි.