'සද නිවා නුබ ඈවිත් මා ලගින්
ඈලවෙන්න '
- " හෑටේ වත්තේ මග්දලේනා" - සෞම්ය සදරුවන් ලියනගේ (Saumya Sadaruwan Liyanage)
පොත පිට වෙලා දෑන් සතියකටත් වෑඩිය්. ඒත් වෙලාවක් ආවෙ නෑ කියවන්න. මේක කියවන්නම ඔනි කියල හිතුවෙ සෞම්ය අපේ කාලෙ එකෙක් නිසා. සෞම්යටත් මටත් අව් රුදු දෙකක විතර ඉතිහාසයක් තියනව.අපි අදුර ගන්නෙ Fඹ් එක හරහා. ඒක යලුකමක් බවට ඉක්මනටම පත් වෙන්නෙ අපි එකම විෂයන් පිලිබද කතා බහ කරන්න ගන්න නිසා. කොහොම හරි අපි එකතු වෙලා කවි වලට අමතරව කෙටි චිත්‍ර පටියක් කරනවා. ඔය අස්සෙදි තමය් සෞම්ය කියන්නෙ කවි පොතක් ලියනව කියල. ඒක දෑන් ජනගත කරලා ඉවරය්. ඒ කියන්නෙ කවි පොතේ අය්තිය ජනතාවට. ඒ කියන්නෙ අපිට.
"කවිය නිසෑකවම හර්දය සන්වාදයක් බව තෙරුම් ගත යුතුය. කවිය ආමන්ත්‍රනය කරන්නේ මිනිස් හදවතටයි." - සමන්ත හේරත් - ගෑහෑනු සිරුර සයුරක් සේ.
සෞම්යගෙ පොත පිටු 80කින් සමන්විතය්.කවි 47ක් තියනවා. කවියෙක් වගේම පිටු සෑකසුම් කරුවෙක් වෙන සෞම්ය අපිට "මොඩර්න්" පොත් සෑකෑස්මක් දීලා තියනව.සෞම්යගෙ රස්තියදු ගහපු ඔලුවෙ තිබ්බ රූපයක් අපිට පොතේ පිට කවරෙ දෑක්කහම පේනව. ඒක මාර්කටින් වෑඩක් උනාට මේ පොත අස්සෙදි ඒක හරියනව.
සෞම්යගෙ කවි වලට විවිද දේවල් විෂය වෙලා තියනව. ආදරය,ජාතිවාදය, දුප්පත්කම,වත්මන් සමාජ රටාව ඉන් කිහිපයක්.නමුත් එකක් කියන්න ඔනි සෞම්ය කවී වලට මාර්තුකා තෝරද්දි කලබල වෙලා අනාගෙන තියනව.මොකද සමහර කවි වලට දාල තියන නම් ගෑලපෙන්නෙ නෑ.
සෞම්යගෙ පොතේ පස් වෙනි කවිය ලන්ගමේ ප්‍රේමයක් පිලිබද තියෙන්නෙ.ඒක ඉවර කරන්නෙ මෙහෙමයි.
"ප්‍රේම සක්මන නිමයි
ඉතින් බෑස යා යුතුයි
මේ අපට අප අහිමි ගමනකී..." යනුවෙන්. මේ කියන්නෙ සාමාන්ය පෙම් පුවතක් පිලිබද නොවේ. මෙවන් පෙම් පුවත් අපි ඔනෑ තරම් බස් වලදි කෝච්චි වලදි අහල තියනව.නමුත් සෞම්ය මේ පරන කතාව අලුත් විදියකින් ගේනව.
පොතේ එන "ආරධනා" කවියෙ මහගම සෙකරගෙ ලක්ෂන අපිට පේනව. නමුත් සෙකරගෙන් මිදිලා සෞම්ය තමන්ගෙ අනන්යතාවය තියගන්න ඒක අස්සෙත් උත්සාහ කරනව.
මගෙ හිත ගත්ත කවියක් තමය් "සිවා, මේ කව නුබටය..." . සිවා කිව්වම මගෙ මතකෙට ආවෙ මහරගම තෝසෙ කඩේ රස්සාව කරපු සිවා.දෑන් ඒ සිවා රට ඉන්නෙ. ඒ සිවාත් සෞම්යගෙ සිවා වගෙම මානුෂියය්. අපිත් එක්ක බොහොම හිතවත් හරියට සහෝදරයෙක් වගේ.නමුත් සමහර සින්හල මගෙ යලුවන්ට සිවාව පෙනුනෙ කොටියෙක් වගේ. ඒ අපේ ජතියෙ ප්‍රස්නයක්.මේ කවියෙ මෙහෙම එනවා.
"මිනිස්ස්සුනේ අපි ඔක්කොම ...?
කියු සුන්දර පපුවක්..! "
ඈත්තටම අපි මහ ජාතිය විදියට හිටියට සුලු ජතිය ඉස්සරහ පුප්පනව. ඒක සෞම්ය කවි ගනනවකින් කියනවා.
ඒ වගේම අපේ සමාජෙ තියන පීඩනය කොය් මොහොතෙ හෝ පුපුරා යන බවට ඔහු අනතුරු අගවනව. "රුහිරු ඈවිලිය හෑකිය.." කවිය සෞම්ය අවසන් කරන්නෙ මෙහෙම.
"ප්‍රවේසම් විය යුතුය
රුහිරු වුව,
දිනෙක ඈවිලිය හෑකිය..."
එමෙන්ම මන් වඩාත් ආසා කල සෞම්යගෙ කවිය වන්නේ "සුලන් පෙම්වතාගේ නොපල පෙම". ඒක හරි සුන්දර කවියක්. හබාගෙන යන අදරයක් එහෙම නෑත්නම් "" මේකෙ තියනව. ඒක හරි අපුරුය්.
කොහොම උනත සෞම්යගෙ කවිපොත ඒක හුස්මට කියවගෙන යන්න පුලුවන්.ඒක සෞම්යගෙ සුන්දර හිනාව වගේම සුන්දරය්.
මෙම ලිපිය දැකීමෙන් අනතුරුව, අනිවා කවදා හෝ කියවිය යුතු මගේ පොත් ලැයිස්තුවට මෙම පොතත් ඇතුලත් කර ගනිමි.
ReplyDelete